çocukken bisikletcilerden 4 adet rulman alınırdı. ikisi büyük ikisi küçük olurdu. bunlar tahtaya güzelcene monte edilirdi. ön şanzıman tek çiviyle çakılırdı ki dönebilsin ve direksiyon olabilsin. tekerleklerin olduğu çıtanın iki ucuna ip bağlanırdı ve dünyanın en mükemmel direksiyonu yaratılırdı. bu direksiyon sıkıca tutulurdu, ondan sonra ver allah yokuştan aşağıya. biz zamanında bir hayli düşünüp bir fren sistemi geliştirememiştik. frensizdi. bir de tek binilmezdi bu mükemmel otomobile. bir kişi aracı kontrol ederken diğerleri de iterlerdi. hızlanınca hepsi birden atlarlardı üzerine. ne güzel günlerdi.
bu arada o rulman bisikletin neresinden çıkartılıyor hala bilmiyorum.
bilyali araba
bir de mükemmel gürültü çıkarırlardı. bu seesten rahatsız olup da kovalamayan ya da küfretmeyen komşuı yoktur.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?