bilgiçlerin şiirleri

alt f4 ile kapat shift ile değiştir beni
manzaralı mousepad’inde saatlerce gezdir beni
yeni bir pencere açalım ve unutalım herşeyi
geri dönüşüm kutusuna gönderelim maziyi
kısayol oluştur fazla bekletme beni

kalpten kalbe adsl bağlantı yapılır
kapanır kapılar ağa oturum açılır
sevdamız monitöre piksellere yazılır
disconnect olursam beni yine arar mısın?
masaüstü’nde bulamazsan belgelerim e bakar mısın?

yağmur yağıyor, yürüyorum
gökyüzünden düşen damlalar ıslatıyor her yerimi
elimdeki şemsiyeyi açmıyorum
ıslanmak iyi geliyor
seviyorum yağmur altında yürümeyi
hele bir de seni düşünüyorsam
senin de benim yanımda olduğunu hayal ediyorsam
yanağına düşen su damlasını elimle silip
tenindeki sıcaklığı hissediyorsam
yolun ortasında durup
masmavi gözlerine baktığımı
o gözlerde aşkı gördüğümü
ve benim aşkıma karşılık
yüzünde bir gülümseme görebiliyorsam hayalimde
seviyorum yağmuru
yağmur altında yürüyüp
bizi sırılsıklam iki aşık ettiğini düşlemeyi de...

tüm yalvarış ve fısıltılar
bu seviyorum yakarışları
etmiyor benim için varsa bile anlamı
sevemezsin kimseyi diyorlar artık bana
öyleymiş ki o , sözde bana tersmiş
yapım , huyum , varlığım uygun değilmiş
sadık olmaya
biliyorum
duyduğum tüm fısıldaşmalar
birinin ardından diğerine
sadık kalamayan
bir tek bendim
tüm bu yalvarışların içinde
bir tek sana sadık kalamadım
üzgünüm yapamadım

aglıyorum yine...
yine hep yaptıgım gibi aglıyorum...
beni çogu gece sensiz bıraktıgın icin...
o soguk, siyah gecelerde...
bir tıkırtı duyacagım belkide
kalkacagım yine yerimden heycanla...
belki sen gelmişsindir diye...
ama anladım ki bosuna...
biliyorum sen hiç gelmeyeceksin...

$öyle dörtlüklerim var ki:
1
sevgilim sen gidince ben insanlıktan çıktım
geçen gün pisuvara sıçtım
hatta dinden imandan da cıktım
$aka la $aka elhamdulillah muslumaniz
2
seviyorum la bi garıyı
e ye bi$ey bulamadım
nah kafam kadar memeleri
ilk harflere kafam girsin

dügümlendi bogazım yine..
o söyleyemedigim kelimelerle...
özlemekteyim…
gözlerim hep dolu,
ama aglayamıyorum…
hep pencere bugusuna bana yazdıgın siirler geliyor aklıma
ne güzel anlatırdın askımızı,
dinlerdik hep sarkımızı…
artık biliyorum…
sende yoksun, pencere bugusundaki siirlerde
artık aglıyorum…
artık kimseyi sevemiyorum…

gecenin hüznü yaşanıyor
aşk dudaklardan akıyor
zamansız gelen sevda
yürekleri yakıyor

sen gittiğinden beri ağlamıyorum
senin odana girip
saatlerce odanda kalan parfüm kokunu ciğerlerime çekip
senin yokluğunu unutmaya çalışıyorum
odandaki parfüm kokusu bitince yatağına yatıp
yastığındaki o masum ferahlığı içime çekip
kendimi avutmaya çalışıyorum
ama bil ki bunu yapamıyorum
seni çok seviyorum

yagmurun sesini duyar gibiyim...
eskiden ikimiz,
oturur saatlerce dinlerdik sesini.
izlerdik gökten inişini...
ama artık yalnızım
artık ne yagmurun sesi , ne bir baska sey...
iyi gelmiyor bana senden baska.
artık...
artık yagmurun sesi bile acı veriyor bana,
duyunca hep seni hatırlıyorum...
ellerimi ısıtısını, gözlerime bakısını...
göyüzüne bakamıyorum...
belki bana bakarsın diye,
yanına gelmek isterim diye...
yanında olmasamda, seni görmesemde,
ben seni hala çok seviyorum!

ne büyüktü aşkımız
hani kimsede yok böylesi derdin hep
bizimkisi farklı derdin
seni seviyorum derdin sonra
bende gözlerine bakardım
gözlerim dolardı
okula gidişini, nefes alışını
simit yemeni izlerdim
bilirsin seni izlemek hoşuma giderdi
ve sonra
gidişini izledim
arkandan sesimi çıkartamadan
ve göz yaşlarım kalbime doğru akarken
gitme diyemedim
beni bırakıp gittiğin günü hala unutamadım
birde seni artık sevmemem gerektiğini.

seni düşünmeden duramıyorum derler ya
koca bir yalan derdim hep içimden
ama sonra anladım
çok sonra...
sen gittiğin günden beri
saatin akrebi hiç işlemez oldu
zaman sensiz geçmiyor
sensizlik bir kartopu gibi büyüyor yüreğimde
kalbimde...

sen aklıma her geldiğinde
bir istasyon canlanıyor beynimde
gecenin zifiri ve ben
seni beklediğimiz o günlerden
bıraktığın hüznünü karanlığına hapsetmeye uğraşıyorum
seni öyle çok seviyorum ki
ölmeni bekliyorum.

dalgalanıyor bedenim varlığınla
durulmak nedir bilmiyor akşamdan sabaha
gel gör beni eriyorum vakit azalmakta
kumdan kalelerim her geçen gün yıkılmakta
sensizlik diyarımda.

bayram,yılbaşı,anneler günü
ama sen yanımda değilsin
güldüğüm zamanlar kendimi suçluyorum
sus diyorum kendime
senin yokluğun geliyor aklıma...
saçımı taramanı
hatta bana kızmanı bile çok özledim
çok oldu kekinden yemeyeli
her akşam fotoğrafını öpüpte uyumak isteyipte uyuyamamak kolay mı sanıyorsun?
öyle zor ki... öyle zor ki sensizlik
artık dayanamıyorum...

(bkz: alt alta cumle yazip sair olmak)

hani her sabah okula gitmem için uyandırırdın beni,
hani üstümü kirlettigim için kızardın,
kahvaltı hazırladın her sabah...
gece gelir üstümü örterdin,
bir öpücük kondururdun yanaklarıma...
hani? hani şimdi nerdesin?
hani hiç bırakmayacaktın beni?
ben senin kuzundum, biricigindim...
şimdi noldu?
neden gittin?
neden yalnız bıraktın beni?
hep özledim seni...
artık öpmüyor beni senin gibi kimse,
hazırlamıyor kahvaltı...
anne!
neden gittin?
ben seni çok özledim...

yagmurda semsiye altına girip yagmurdan kaçmak degildi ask
olmasan da yagmurda beraber ıslanmaktı
dikkatli bakınca gördüm ki
ıslanlanmamak için semsiyelerini açanlar el ele olsalar bile aşıklar degil sahtekarlardı
oyle ya benim askım hiç bir semsiyenin altına sıgmazdı
ve benim sevgilim ellerim ellerindeyken yagmurda ıslanmaktan kaçmazdı
ben biliyorum semsiyelerini açanlar aşıklar degil sahtekarlardı

bak yine yalnızım ben...
sen bırakıp gittiginden beri.
içimde bir hüzün var,
anlam veremiyorum artık...
sen de yoksun,
kimseyle konusamıyorum,
bana aynı seyı soylerler dıye...
bak yine yalnızım ben...
bekliyorum hep,
iyi bir haberini alırım diye,
bekliyorum hep,
birgün gelirsin diye...
bekliyorum hep,
sesini duyarım diye...
artık tahammülüm yok!
bak yine yalnızım ben...

yarın çok işim var benim
sanki gözlerimi kapatsam uyuyabileceğim
bağımlılık yaratıyor bende ama
kurtulacağım elbet tez zamanda
gazel kaside rubai murabba
birbirlerinden çok farklı olsalarda
ne farkları var ki insan yaşamında
sevgilimin şifrelerini değiştirmiştim
hatırlamıyorum ah ben ne halt ettim
geldi artık yatma zamanı
acaba ne yapıyor arkadaşım küçük cadı
dün gece de seni görmüştüm rüyamda ama
sanma alakası vardı bizim küçük cadıyla
çaldı telefonum erkenden
meşgule aldım tereddüt etmeden
bir hainlik sezdim kendimde
sonra dedim valla kime ne
sanki dememişler miydi
erken öten horozu keserler diye
sen ne lanet bir insansın
rüyamı kestin böldün parçaladın
acaba kubim ne yapıyor
sezar da salak kubiyi hep kıskanıyor
yok sezar ölmüştü bunun adı ada
ben onu hiç sevmiyorum havlayınca
hey bre deltanous dizeleri karıştırdın
bilgi sözlüğe meydan okuyacağını mı sandın
anladım uykum geldi gerçekten de benim
uyku hali lütfen seri eksi vermeyin

sorun bende biliyorum
üzmek istemezdim seni
kullandım zannettin sen
bir kaç sözle ittin beni
haklıydın ki sustum ben
çekmek istemesem de
senin için çektim kendimi
sanma onu bunu şunu sevdiğimi
bunların hiçbiri önemli değil şimdi
sorun bende biliyorum
mesela şiir yazmak için
kafiye olsun diye uğraşıyorum
hayatımda da böyle bu
bir düzen olsun istiyorum
aslında düşünmemek gerek
senin gibi olmak bazen..
dağınık yaşamak hayatı
içinde fırtınalar kopsa da gülmek ..
sorun bendim biliyorum
istemeden kırdım seni
düşüncesizlik bencillik ettim
sildirdim sana herşeyi
sorun biziz biliyorum
biz olamamak belki de
yine giderken bu şehirden
bırakırken ardımda herşeyi
seni düşünüyorum
artık farkındayım
sorun hep bendim
sorun benim!!
biliyorum.......