bilgi itiraf

geceleri uyuyabilen bir insan olmadığım için herkes uyuduktan sonra çoğu zaman 6-7 saat boyunca tek başıma duruyorum. o dönemde bazen sesimi duymak istediğim için kendi kendime ’ses’ diyorum, rahatlıyorum. delirmiyorum hayır, insanın kendi sesini duyması da bir ihtiyaçtır.

demet akalın, serdar ortaç ve bengü hayranlarının oluşturduğu takım; gittiği her yerde fotoğraf çektirip hemen akşamında facebookta paylaşanlar, hayattaki en önemli derdi aziz yıldırım’ ın akıbeti olanlar ve cep telefonlarından 40 cm uzakta yaşayamayanların oluşturduğu takımla kolezyumda savaşsın istiyorum. bu savaşı neden hiç okul yaptırmadığını her şeyden çok merak ettiğimiz tarkan’ ın hayranları izlesin. hatta gizlice hayranlarının arasına karışan tarkan birden kendini kolezyumun ortasına atsın ’ bu bir ödül töreni ne yapıyoruz biz, bu bir ödül töreni ne yapıyoruz? ’ desin istiyorum. savaştan sağ çıkanların hepsi kafalarına isabet eden tek bir kurşunla ölsünler, kurşunun çıktığı tabancanın kabzasındaki el nihat doğan’ ın olsun. sağ kalan herkesi tek tek vursun. niğat doğan’ ın bacakları seda sayan’ ın omzunda olsun istiyorum. kolezyumdaki bütün sağ kalanları öldürdükten sonra namluyu seda sayan’ a çevirsin, onu da vursun istiyorum. hatta hızını alamayıp kendini de vursun istiyorum. olaya tanık olan erkekler daha bunun üzüntüsünü yaşayamadan hilal cebeci’ nin iki panpişi arasında boğularak can versinler. olaya tanık olan bütün kadınlar da o hep kendilerini bir adım yukarıda gördükleri erkekler olmadan ne kadar eksik olduklarını anlayıp üzüntüden o an eriyip toprağa karışsınlar istiyorum. sonra hep birlikte toprak olalım. sonra sularla birlikte bir çiçeğin bedenine yürüyelim. özümüze ulaşalım. çiçeğin üzerine bir arı konsun. sonra yılın 9 ayı üç kuruş için mevsimlik işçi olarak evinden uzakta çalışan yaşlı ve çirkin bir kadın kimseye görünmeden o arının üzerine sıçsın istiyorum. bok olalım hepimiz. sırıtacağımızı düşünmüyorum. justin bieber’ ı seviyorum.

bir karikatürden esinlenip, uzun yıllar kitap yazmaya heveslendim.
bomboş bir kitap olacaktı, hem maliyeti az, hem uğraşı az hem de seri üretim yapabilecek, köşeyi dönecektim.
içinde hiç bir şey yazmayacaktı ama öyle bir ismi olacaktı ki, kimse sormayacaktı neden bu boş diye?
sustuklarım, misal güzel bir isim olurdu. aslında yapsam mı artık ben bunu...

o kadar çok şey birikti ki son dönemde, hangisinden başlasam?

- aref gahofouri mi ne, o herif kaşık kırdığından beridir taktım kafayı ve kaşık kırmaya başladım. öyle böyle değil, evde çay kaşığı kalmadı, çatalın kıçıyla çay karıştırıyoruz. zor bişey de değil, herkes kırabilir.

- laptopumun ekranını kırdım. 200 tl’ye tamir ettiler. soranlara 500’e yaptılar diyorum. yakında satıp yenisini alcam, piyasası yüksek, değerli parçaları var hesabı yaptım güya. ama ters tepti, amma pahalı parçaları varmış diyen koşarak kaçıyor hacı !

- marketin birinde "kriko" diye cinsel güç artıran ilaç gördüm. çok acaip lan!

- arabayı yeni fullettiğimde ibre full çizgisini geçtiğinde resmen benim de karnım doymuş gibi oluyor, en çok buna kıl oluyorum. öğle vakti yakıt almışsam, yemek yemek akşam aklıma geliyor !

- araba demişken, her yağ değişimi vırt zırt yapıldıktan sonra "sesi farketti lan motorun" diyorum. oysa kodumun aleti harala gürele çalışıyor hala !

- kaşık kırdığım günlerden birinde annem madem kırıyon sapını da kır dedi, göte geldik.

- iddaa oynadığımda tutmasa bile tuttu diyom. kendim de inanıyorum sonra. kupon cebimde kalıyor. gerçekle bayide yüzleşince kötü oluyor.

- rus ruleti diye bi yarışma vardı bir zamanlar. başvurdum, ertesi gün aradılar. gitmedim. ne skime başvurduysam artık?

- salaklık diz boyu olabiliyor bazen.. hatta boyu geçiyor..

cok unutkanim ya, cok. az once ne yazd..

ben cok unutkanim ya, ama oyle boyle degil. bir kac saniye once bir $ey yazayim hemen unut..

cok unutkanim ben ve unutmadigim tek $ey cok unutkan oldugum. hep bir kisirdongu icerisinde gidip gel..

cok unutk..

bugün iş görüşmesine gittim. güzel güzel muhabbet ediyoruz. hanımefendi dedi ki: "burası aile şirketi". hmm iyi felan. sonra beyleri gösterdi "baba, oğul" dedi. "bende kutsal ruh ehehe" demek istedim ama diyemedim. sadece yutkundum. içimde kalmasın sözlük, buraya yazayım. ulan çok güzel espriydi be! değerdi o işi kaybetmeye.

2011 olmu$, millet di$arda cilgin atiyor, ben sozluk ba$inda muz yiyorum.

2 yıldır bilgi sözlükten uzağım ve nasıl entrey girildiğini unuttum.

geçen gün işyerindeki bi bayan arkadaşla konuşurken, laf şehrin zenginlerinden birinden ve onun yaşam biçimlerinden açıldı. şurda geziyorlar, şuraya tatile gidiyorlar, şöyle şöyle kaç tane arabaları var bilmem ne diye konuşurken, sohbeti soğuk bir espiriyle noktalamak için lafa girdim; "ne demişleer, zenginin malıı fakirin ağzını burnunu kırar çenesini daatıır"

arkadaş bunu dememle kadın bi kahkaha atmaya başladı "nee ne ağzını burnunu mu dağıtır ahahaha"

yav şimdi aradan 2-3 hafta geçti hala hatırlatıp tekrar tekrar söylettiriyor bana gülmek için. insanları güldürmeyi sever tabi herkes ama bunu böyle soğuk bir espiriyle becermek acaip ağrına gidiyor insanın.

yıllardır istanbul’ da yaşamama rağmen hala bir tane bile istiklal caddesinin ortasında, fona insan kalabalığını alarak çekilmiş fotoğrafım yok. hadi onu geçtim, arkamda büyük mecidiye camii olan bir fotoğrafım bile yok. sınır dışı edilmekten korkuyorum.

ilk dönem hiçbir sınava girmedim. ortalamam 0. ikinci dönemin vizeleri daha yeni bitti hiçbirine girmedim onların da. naaptığımı bilmiyorum fakat mutluyum lan. "alayınızı sikerim lan" diyebiliyorum mesela. ondan önce hiç demişliğim yoktur bu lafı.

not: mitili’ye özeniyorum ben. olum adam ayrı ya.

götümde iki gündür çıban var. şu ana kadar götümle benim aramdaydı bu sır. yok çıban.

yalnız kalınca kendi kendime konuşuyorum. konuşmak muhabbete dönüşüyor kimi zaman. kendime bir içki de ısmarladım bugün ama ciddi bir şey yok sadece arkadaşız..

işyerinde wc mutfağa yakın olmasından dolayı wc de sürekli öksürme ihtiyacı duyuyorum. hasta zannettiler 1 gün izin kopardım.

bi gün yolda bayılırsam eğer, elinde uludağ limonatalarla sarı mini etekli yeşil dekolteli tişörtlerle ben diyeyim 10 sen de 20 seksi kızın başıma toplanmasını umuyorum.

ve birgün yeniden yolda bayılırsam eğer, uyandığımda karşımda independence sı görmek istiyorum cennetlik olurum belki....

cep telefonum çalınca çok korkuyorum. özellikle seslideyse acayip korkuyorum. titreşimde olursa biraz daha az korkuyorum. bir korku var ama hep.

kendimi çok gereksiz hissediyorum evet neden yaşıyorum ?sorrusuna cevap bulamıyorum...kurtar beni sözlük seni bile terk edesim var!

independence’sı görünce cennetlik olacağını sananlar için bir itirafta bulunayım: kendisi 3 ay boyunca her gece altımda yatmıştır. ama ben henüz cennetlik olma mertebesine ulaşamadım.
not: independence ile aynı yerde askerlik yaptık ve aynı ranzayı paylaştık. kimsenin aklına kötü birşey gelmesin. tercihlerim de her daim bayanlardan yana olmuştur.

bir gün yolda bayılırsam eğer, epilepsi hastası numarası yapan üç kağıtçılardan biri olduğumu zannediceklerini düşünüyorum.