besbelli

ahmet kutsi tecer’in güzel bir şiiri.

besbelli ölümüm sabahleyindir.
ilk ışık korkuyla girerken camdan,
uzan, başucumda perdeyi indir.
mum olduğu gibi kalsın akşamdan.

sonra koş terlikle haber vermeye,
"kiracım bu sabah can verdi" diye,
üç beş kişi duysun ve belediye,
beni kaldırmaya gelsin, odamdan.

evden çıkar çıkmaz omuzda tabut,
sen de eller gibi adımı unut.
kapımı birkaç gün için açık tut,
eşyam bakakalsın diye arkamdan.

çok belli, anlaşıldığına göre.