benim o

bir ayben şarkısı. kendimden çok şey buldum doğrusu...
–son kez zorlandın, son kez hor görüldün
bak baştan başlar.
–sen karışma işime de yürü uğraşamam
bir de sen karşıma çıkma!
–ama her seferde ben uyardım,
inadı bırak dur bu kez bulaşma.
–sus bak hatalarımı bırak.
bunu ben toparlarım, sen bi karışma!
–kaç oldu bak kaçıncı çatlak kalbine
gururunu da parçalatma.
–bırak artık toplanmaz, biz karıştık
arkası gelsin kaçma!
–kaçmıyorum ben, senden bıktım.
yak ateşini yan, beni de çağırma.
–senden beklediğim tek şey:
çık içimden, kes sesini bağırma!
–ben gibi fazla söylenen mc,
bil ki köteklerle paklanırmış…
islak elle bağlama çalanın
duy, başına köpekler toplanırmış…
–sessizlik beklerken ben sen nerden çıktın?
tuz basma, sustuğum her güne on hor görüldü
susmam bu kez bu son kapıyı kapatma!
–aptalsın sen saf, yine kandıracaklar
dur, bu kadar hızlı koşma.
–gelme peşimden, bakma düşüme
beni tanıma, bilme beni görmemiş ol git!
–kimse yoktu bak hep ben vardım
bak kendine yap ama beni aldatma.
–her daim biz yalnızdık git
onları sustur, beni çıldırtma!!

nakarat:
–sakin kalmazdım, lakin yalnızdım…
–susmak öldürür, susmak yok!
ölene kadar bana durmak yok!
–korkum yalnız o, benden farksız o…
–benim o kimseden korkmayan aynen,
benim o her yerde korkulan ayben!
×2

–hayat bu içinde ince bir çizgi ve
birçok cambaz oynar bu ipte.
–gönül gözünle de bak bi kimse yok,
senin meşhur çizgin en dipte!
–bak bu yarış değil, aldatmaca
bize oyun oynadılar, sen yapma.
–beni sen sananlara son bir oyun bu
dert yanmam, hadi beni korkutma!
–sen korku nedir bilmezsin ki
dur bi konuşalım, beni ağlatma.
–sen zor nedir hiç bilmezsin ki
bir damla gözyaşın yok, hadi abartma!
–herkese güldü bu yüzün maskara ve
bana sığındın hep, beni suçlama.
–suçlu hep benim, ben bilirim,
bugünün sonunda yine bana dönerim!
–dönüp durduğun hep aynı yer küçük,
kendine dön, bunu bana anlatma.
–susarsam anlatırım derdimi
herkes alır payını, bu konuyu kapatma!
–konuları kendin kapattın hep,
kendine gel, kendin ol da bi durakla.
–son gülen iyi gülermiş kızım,
ben de gülerim belki de son durakta!(haha!)
–yolun sonunu görmeden kastederlerse canına kaybedersin sen.
–yolun sonuna gelmeden can bedenden ayrılmaz, haybeden bir sen!
–mazeretlerim hep afiyette gibi göründü;
şükür, mağlubiyet yok.
–galibiyetlerimi akıbetimde kaybettin
sen hep kabiliyetsiz!(aaa!)
–benim sayemde yürüdüğün o yolda
zor buldun yönünü kalabalıkta.
–benle beraber yürüdüğün yolu
ay gibi aydınlattım karanlıkta!
–işığı yansıttığın kadar, hayatı aydınlattığın kadar varsın.
–kendi kendimle konuştuğum,
kendimi dinlediğim anda bana vardım!

nakarat:
–sakin kalmazdım, lakin yalnızdım…
–susmak öldürür, susmak yok!
ölene kadar bana durmak yok!
–korkum yalnız o, benden farksız o…
–benim o kimseden korkmayan aynen,
benim o her yerde korkulan ayben!