beni susarken bölme

harika bir kahraman tazeoğlu şiirdir.



satır aralarındaki sızıntıdan kendimi ele veriyorum

halbuki ben sana seni gösteren bir aynaydım

dökülseydi sırlarım

sende göremeyecektin

ben ki kendimi yine sırlardım

sen kendine yine aynalar bakmasaydın

buldun mu yüzüne en uygun olanını

ve ağrılarını saklayabildin mi sırsız aynaların sırrına

kulaklarıma sağır sesler peydahladım

beni susarken bölme

az daha doğduğumuz öyküde ayaküstü ölüverecektik

anamızdan emdiğimiz acılar burnumuzdan gelecekti az daha

dipsizliğin de bibi tutarmış sandık sanma oyunlarımızda

meğer suskunluğumun dibi karaymış, ben kuyu sanmışım

beni susarken bölme.

bu aralar sık sık söylediğim cümle. memlekette ne geveze insanlar var yahu. çok şey yaşadıklarını söylüyorlar ama anlatacak bir hikayeleri bile yok. ben de yok sayarak bu yola başvuruyorum: "beni susarken bölme."