ben anadolu çocuğuyum

tüm odunluklarını anadolunun suçuymuş gibi gösteren, anadoludan bi haber insancıkların kurduğu riyakarlıkla eş değer cümle.
(bkz: beni sizler yarattınız)

"ba$aklar egilir ben egilmem" boylesine dik bir soylem, neden bilmiyorum an itibariyle beni cok etkilemistir.bir yanda ruzgarlarin etkisiyle, egilmek eyleminde bulunan ba$aklar; bir yanda, diger insanlarin etkisiyle egilmemek, kisilige sadik kalmak, sonuna kadar insanligin huzurunda, dik kalmaya yemin etmek dusturlarini barindirmaktadir sanirim, hatta eminim.

yo soy el hijo de anatolia. (isp.)

bu cümle her kullanıldığında "ben ne çocuğuyum ulan!" demekten kendini alıkoyamadığım için bir türlü başından sonra dinleyemediğim parçanın ismi. ayrıca demagoji yapma niyetlisi her karakterin olurolmaz yere sıkıştırdığı bir cümledir ve ben bu durumlarda da yine yukarda bahsettiğim tepkiyi vermekten alıkoyamam kendimi.

"ego sum puerum anatoliae..."

vakt-i zamanında şenol güneş için maç görüntüleri eşliğinde klibi çekilen ve bu sebepten ne zaman duysam ifrit olduğum şarkı.

dünyanın, içinde en fazla kültür barındıran coğrafyası anadolu. böyle bir coğrafyada yaşarken herzaman gururla söyliyceğim tümce.

(bkz: ı am the anatolian child)

övündüğüm,övüneceğim bir başlık.

kayahan abimizin zannedersem 1995 yılında çıkardığı "benim penceremden" isimli albümünde okuduğu şiir. fon müziği olarak arkada "yemin ettim" şarkısının melodisi vardır. pek sevilen bir şiirdir.

ben anadolu çocuğuyum
biraz da deli dolu
kızdı mı dünyaya yakarca bakan
sevdi mi içinde ormanlar yanan
tek tabanca, yalansız çıkmış yıllardan
yılandan korkmam yalandan korktuğum kadar
benim bu aleme aklım ermiyor

ben anadolu çocuğuyum
benimde senin gibi, onun gibi arzularım var
tırnakları kısa
katıksız kadın, katıksız ana
gözleri güleç, yüreği insan birini istiyorum

ben anadolu çocuğuyum
bildiğin gibi
yüzümde derin siyah çizgiler
gözümde diken ve yaban otları
yayla rüzgârları geçer içimden
dikenli tellere takılır gönlüm
kan ağlar
anlatamam, ağlayamam
ben anadolu çocuğuyum

böyle geldim dünyaya
pişman da değilim
başakları ellerimle büyütürüm ben
başaklar eğilir, ben eğilmem
ben anadolu çocuğuyum
yolum sevgiden geçer
kimsenin hakkını yemedim ki ben

ben anadolu çocuğuyum
bildiğin gibi
kızdı mı dünyaya yakarca bakan
sevdi mi içinde ormanlar yanan
tek tabanca yalansız çıkmış yıllardan
yılandan korkmam yalandan korktuğum kadar
benim bu aleme aklım ermiyor