bugün istanbul ankara uçağında hava şartlarından dolayı uçağın titreyerek yan yattığı anda bazı yolcuların hafif çığlık atmasıyla, aniden ağzıma hakim olamayarak gerçekleştirdiğim eylemdir. hemen birkaç saniye sonra toparlanıp kendime kızdım ve yaklaşık 3 yıldır tanrıya ve ruha inanmadığımı kendime nedenleriyle beraber hatırlattım.
ama yine de 2 nedenden dolayı ölmek istemedim,
1- yaşama içgüdüsü
2- ailem üzülür diye.
ve kapanış. yaşıyorum
9 mart 2017 uçakta besmele çekmem
"Komünizm parayı bulana kadar, ateizm uçak düşene kadar." sözünü doğrulayacak nitelikteki olay.
Baştan söyleyim öyle gibi ama değil. kendimden biliyorum. agnostiğim ve ne türbülanslar ne hatalı sollamalar ne evlilik programları ne o tarz benimler görüdüm de her hangi bir dinin tanrısına sığınmadım. yazar arkadaşın bilinç altında hala sıyrılamadığı bir tanrı/din olgusu yattığını düşünüyorum.
(bkz: 125bpm is back in town)
Baştan söyleyim öyle gibi ama değil. kendimden biliyorum. agnostiğim ve ne türbülanslar ne hatalı sollamalar ne evlilik programları ne o tarz benimler görüdüm de her hangi bir dinin tanrısına sığınmadım. yazar arkadaşın bilinç altında hala sıyrılamadığı bir tanrı/din olgusu yattığını düşünüyorum.
(bkz: 125bpm is back in town)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?