ayarı alıp sus pus olmak

dün, bir arkadaş üzerinde gerçekleştiğine tanık olduğum durum. içler acısı bir durumdu ama sonuna kadar da hak edilmişti. işyerinde bir arkadaşla hizmetli arasında geçti diyalog.

arkadaş:
- aydın gelsene bi. sen evliydin dimi.
hizmetli:
-evet abla.
a:
-çocuk da vardı galiba.
h:
- var. 5 yaşında. ellerinden öper.
a:
- bak burda çekmecede koca bi kutu çikolata var. 3-4 ay önce açmıştım, bitiremedim hepsini. al çocuğuna götürürsün bunları.
h: (aparkat ve knock out işte tam burda gerçekleşiyor)
- ablacım bizim hanım altı aylık hamile, istersen üç ay daha dursun orda da yeni doğana yediririz.

kadının(arkadaş diyemiyorum artık) nasıl göt olduğunu tarif dahi edemem. hele bunun üstüne, aydın adlı arkadaşın "ablacım bozulmak yok ama dimi" demesi tam tuz biber oldu.

aydın arkadaş gidince, arkasından "yav senin etin ne butun ne, hizmetli maaşınla bi çocuğun varken bi daha yapıyosun" gibi laflar ederek durumu kurtarmaya çalışsa da bizim bayan, gözüm de rögardan daha aşağı hızla inmeye devam etmiştir.

ayar yiyenin yaramazlik yapmis bir cocuk misali dayagini yedikten sonraki suskun halidir. kuser cocuk. sonra her seyi hemencecik unutup yazmaya devam eder.