aşkta yarın yoktur sevgili

cezmi ersozun en sevdigim siirdir.

ask bu dunyanin olculeriyle aciklanamaz sevgili.
o ilkel bir acidir, yaban bir agridir.
gelir ve icimizdeki o cok eski bir seye dokunur.
sonra bir perde acilir ve yolculuk baslar.
bu yolculukta artik para, tarifeler, beklentiler, randevular, taksitler, is,
anneler ve korkular yoktur.
askin kendi gercekligi vardir sevgili.
insan bir baska isiga teslim olur...
askta yarin yoktur sevgili. zaman ileri dogru degil,
iceri, yureklere, derinlere dogru islemeye baslar, bilgelesir.
hic bilmedigi sezgileriyle bulusur. yuku cok agirdir, kendiyle bulusmustur.
hem disindadir dunyanin, hem de ortasinda.

hindistan’da ganj nehri’nin kiyisinda yakilan yoksul adamin
hissettikleri de onunladir, yitirdikleri de...
newyork’ta, bir sokakta, o kartondan kulubesinde yasayan kadinin
ciplak yalnizligi da. her sey onunladir, ona emanettir
sanki, ama o, cildirtici bir yalnizlik icindedir yine de...

askin kulturlu olmakla, bilgili olmakla da ilgisi yoktur sevgili,
kanimiza karisan ilkel aci, o yaban agriyla hicbir kitabin yazmadigi
hakikatlere daha yakinizdir, inan...
kim demisti hatirlamiyorum, ask varligin degil, yoklugun acisidir diye.
belki de bu yuzden ilk gencligimde, o yogun asik oldugum yillarda,
gozume uyku girmez, dudagimda bir islikla butun gece sehri,
o karanlik, o huzunlu sokaklari dolasir, insanlari uykularindan uyandirmak isterdim.
uyanip, icimde derin bir siziyla uyanan o derin sancinin acisina ortak olsunlar diye...

ask cok eski bir seydir sevgili.
onun icinden o cileli cocuklugumuz gecer.
sevdigimiz insanlarin cocukluklari da...
oradan uvey anneler, eksik babalar, parasiz yatililar gecer.
ve sonra ask butun bunlari alir, daha da eskilere gider,
hep o ilkel aciya, o yaban agriya...

insan bazen nedensiz yere umutsuzluga kapilir.
kimselere veremez sevgisini, kimselere kendini anlatamaz, evlere kapanir...
bazen denizler, kiyilar ceker insani.
insan bu kapilmayi anlayamaz, oysa cok eski bir yerde
yasanmasindan korkulup vazgecilmez asklarin sizisidir bu.
bu sizi, bu yenilgi mevsimlerle yillarla devredilir baska insanlara...
bir insanin yaptigi bir hatanin tum insanlara yayilmasi gibi...

iste simdi biz de sevgili, ya olmadik zamanlarda
umutsuzluga kapilip, solugu evlerde alacagiz, ya da denizler,
kiyilar cekecek bizi. nasil biz baskalarinin
korkakligini tasiyorsak, baskalari da bizim korkakligimizi tasiyacak, yenilgimizi, umutsuzlugumuzu...

birazdan sabah olacak...
para, tarifeler, beklentiler, randevular, taksitler, is,
anneler ve korkular baslayacak...
bunlar varsa ve bizim icin gecerliyse ask yoktur ve
hic olmamistir sevgili. birbirimizi kandirmayalim...

hadi gune hazirlan. yasadiklarimizi unutmaya calis.
ask bize guvenip verdigi buyusunu, sirlarini,
cesaretini, bilgeligini ve o ilkel, o yaban agrisini geri
alacak. bunlar olurken icimiz bir an cok usuyecek, sonra gececek...

hadi, oyalanma birazdan yarin olacak...

askta yarin yoktur sevgili...

cezmi ersoz’un saclarinin kardes kokusu isimli yazisindan buruklukta sinir tanimayan paragraflari.

cok guzel bir siir olmamakla beraber kotu bir siir de degildir.

(bkz: ajitasyon)

yabancılaşma var ki "sevgili" diyosun baştan
gaydırıguppak tavırla, iyelik eklerine düşman
yarın ya da öbür gün, sana ne gerek rüsvan
önce kendini tanı, sonra aç yelken, kalkan
her kalkanla başedemezsin, başka şeylen geç dalgan

senin kandırmaca dediğin, asıl hayat anlamı
acılı korkulu da olsa mutlak aşkı yaşamalı
para, randevular, taksitler, iş, çiş
bunlarsız hayat na’fiş
hemen yamulmaktansa aşka sen geçir bi diş
ha götün yemiyosa; korkuyom de, yemiyo de, yusuf de, de finiş!


gibi bir şiirimtrakla cevap vermek istediğim cezmi ersöz şiiri.

aşkta yarın yoktur sevgili
berduşlukla tanımlanan aynalı cümleler içinde
safi katranlara bulanmış yalnızlıkların
acımasız otuzbirleridir yarınsızlık

aşkta yerın yoktur sevgili
en fazla hikmetler aranılan
çiçeksiz sarhoş olmalarda
ki sarhoşluk yarınlarda
hepten kaybetmektir sahici hayalleri

aşkta serin yoktur sevgili
makinenin işleyen çarkları gibi
sıcak ateşli
bitmeyen akdeniz akşamları gibi
çöllerde kızgın kumlara aşık kaktüslere özgü

aşkta derin yoktur sevgili
anlamsızlaşır sevdikçe
birimler metreler kilometreler
sen bana sorma nerdeyim
ben senin baktığın yerdeyim

aşkta verim yoktur sevgili
verim ışıldayan ellerdedir
tükürüklere bulanmış
tenha ev köşelerinde bastırılmış duyguların müsebbibi.

ben sana çıkma teklifi ettim
sen bana yarın cevap vercem diyorsun
ama şunu iyi bilmelisin ki
aşkta yarın yoktur sevgili

aşk duyguları umarsızca köreltmektir
ta ki başka biri toplayana dek kaybettiklerimizi
bir daha düşün sevgili teklifimi
sen istemez miydin bu dünyaya bir katkın olsun

üzülerek tekrar ediyorum ki
ben bir düşüneyim demekle
ülkemiz bir arpa boyu yol alamaz
çocuklar bırakırdık bu ülkeye bilgili
aşkta yarın yoktur sevgili.