e. fromm’un, kaotik, geçirgen olmayan bir evrende bir anlam ve amaç duygusuna ulaşmak için, yaratıcılık ve eylem yoluyla pasifliği aşma ihtiyacı için kullandığı terim.
fromm hem yaratıcılığı hem de yıkıcılığı bu ihtiyacın birer dışavurumu olarak değerlendirmiştir.
