aşk vs özgürlük

hayatla, olumle, mutlulukla, umutla ilgili yuzlerce ozlu soz okudum, onlarca hikayeye sahit oldum, onlarca nasihat aldim ama yakin bir zamana kadar bir seye karar vermekte cok zorlanmistim: ask mi ozgurluk mu?

ınsanin tek bir yasami vardir ve bu yasamin amacinin mutluluk olduguna inanirim. benim hayata dair en buyuk hayalim herseyi geride birakip dunya turuna cikmaktir, muhtemelen bu yuzden en sevdigim filmlerden biri de into the wild olmustur. bu filmde kahramanimiz hikayesini soyle bitirir:

- "happiness is only real when it is shared." (mutluluk yalnizca paylasildiginda gercektir.)

birkac yildir "buyuk isler basarmak" gibi plan ve amaclarim yok, istedigim sey kucuk de olsa beni mutlu kilabilecek isler yapabilmek. bu sebeple ne luks evler ve arabalar ne de onemli mevkiler ve buyuk miktarda paralar hayal etmiyorum. sahip oldugum seylerin buyuklugunun degil, bunlari kiminle paylastigimin onemli oldugunu biliyorum. (sanirim buna benzer bi ozlu soz de vardi)

ask ve ozgurluk hem yasamin benden caldigi hem de hayata dair en onemli iki his. soyle birseyler demis alexander dumas abimiz:

"bana hayati iki sey sevdirir:
ask ve ozgurluk.
ask icin hayatimi veririm,
ancak ozgurluk icin askimi da feda ederim."

hakli mi alexander abimiz? ozgurluk asktan daha mi onemli?

hakli, belki de hayati boyunca baska hicbir konuda bu kadar hakli olmamistir alexander bey. ozgur hissetmedigimiz surece ne askimizi ne de diger duygularimizi tam anlamiyla yasayamayiz(bu kisim 12 yili askin tecrubeyle sabittir).

ayrica soyle bir gercek var ki her insan kendi dunyasini tanimlar. kisi "ozgurluk" tanimini tek basina yapabilirken, mutlu bir ask iki ayri kisinin aska dair tanimlamalarini ayni paydada kesistirmesiyle mumkun olur.

sozun ozu:

1. ozgurluk
2. ask
gerisi icin mastercard