aşk

İnsanoğlu acayip. Beynimiz de çok değişik. Düşünsene sen bebekken konuşmaya falan başlamadan önce annen baban sana nasıl davranıyorsa sen onu beynine kodluyorsun. İt gibi davranan babanın kızı it muamelesini secure zone olarak beynine kaydediyor çünkü ilk tecrubeleri bunlar. Yıllar geçiyor ve bir oda dolusu erkeğin ortasına girsen bile, her biriyle bir bir birlikte olsan bile ve hatta karşında ideal efendi erkek dursa bile hormonların sana it gibi davranan erkek için coşuyor nöronların onun için çılgın atıyor, dopamin fışkırıyor vs vs ve sen buna aşk diyorsun. Ne kadar basit bir olay.

Kimi zaman çok kızdıran, öfkeden deli ettiren bir duygu. Yani aşk yoksa aman zikerler diyip işin içinden çıkarsın ama Kızıyorsan sen o kişiye büyük duygular hissettiğin içindir. Sonra kimi zaman dalda ötüşen iki kuşa bakıp sevdiğini hatırlamaktır. Arttırıyorum, yere düşen yaprağın romantizmiyle sevdiceğini özlemektir. Aslında ot böcek yaprak kadar basit, kalbinde uyandırdığı duygular kadar derin bir şey aşk. Çıkın gidin aşık olun olm, herseye ragmen eşsiz bir duygu, tarifsiz bir bağ şekli.

Koklayarak öpmektir. Bazen nefesini içine çekmek. Baktığında gözlerinin içi gülmesi. Terk etmek istediğinde gidememek.Bazen de kıyafetlerini sevmek. Bakmaya doyamamak. Başkasıyla olmasına tahammül edememek. Dokunurken dokusunun her noktasını hissetmek.

bu kadar sıkıntının içinde beni halet-i ruhiye. açılmaya bile cesaret edemiyorum bu meretinde acısı güzel oluyor.