sisifos söyleni

albert camus’nün gerçekte tek felsefi sorunun intihar olduğunu vurguladığı eseri. yaşamı ve intiharı sorgularken yazar eserinde aynı zamanda yaşama ve intihar etme nedenlerinin aynı olduğundan da bahseder. camus’ye göre bir insan intihar ettiği için yaşar ve yaşadığı için son verir yaşamına.

kitap homeros’a göre ölümlüler arasında en hünerli olan sisifos’tan alır adını. sisifos’un tanrıları kızdırmanın bedeli olarak yaptığı aşağı inip tekrar taşı çıkarmaktır. camus`ye göre bu kısır döngüyü trajik yapan da kahramanın her deneyişinde tekrar düşeceğini bile bile taşı çıkarmaya gayret etmesidir.

işte insanın yaşamı da aynı bu şekildedir, sisifos’unki gibi; inşa edeceği tüm dekorların yıkılacağını bile bile yaşar insan... ama yine de yaşar.

"kazanılan zafer bir erteleme değil, yeni bir zaferin müjdecisidir." her ne kadar camus bu söylediğine inanmamış bile olsa , bu umut dolu sözü aktarmadan geçemezdim...

(bkz: umut ve uyumsuz)
(bkz: absürt)

(bkz: le mythe de sisyphe)

fransız yazar ve düşünürü albert camus`nün ikinci dünya savaşı ortasında yayımlanan deneme kitabıdır. 1942 yılında fransa`da le mythe de sisyphe adıyla basılmıştır. kitap, adını yunan mitolojisinden alır. yaşamı ve intiharı sorgularken, saçmayı başka bir deyişle uyumsuzu anlatır.


le mythe de sisyphesisifos, homeros`a göre ölümlülerin en bilgesiydi. tanrıları kızdırması sonucu bir kayayı dağın tepesine çıkarmakla cezalandırılmıştı. tam çıkardığı sırada taş aşağı yeniden yuvarlanıyor, taşın ardından bakan sisifos aşağı inip tekrar taşı çıkarmaya çalışıyordu. camus`ye göre bu kısır döngüyü trajik yapan da kahramanın her deneyişinde tekrar düşeceğini bile bile taşı çıkarmaya gayret etmesidir.

camus saçma kavramını burada kurar, yaşamın beyhudeliğinin bilincinde olan insan. bu durum bütün dinlerin temelini oluşturur ve din sayesinde yaşama anlam verilebilir. fakat camus bunu kabul etmez, en büyük uyumsuz kahraman sisifos üzerine saçma`nın farkındalığının tarihsel gelişimini anlatır.

dağın tepesinden kayanın düştüğünü gören sisifos, inişi sırasında düşkün durumunun bütün enginliğini bilir. ama sisifos tanrıları yadsıyan ve kayaları kaldıran üstün sadıklığı öğretir. o da her şeyin iyi olduğu yargısına varır. bundan dolayı da "sisifos`u mutlu olarak tasarlamak gerekir."

camus, pes etmez.sisifos`un durumuna sonsuza kadar çare bulamayacağını bilir. fakat, saçmanın geriletilebileceğinin farkındadır. bu yüzden " tepelere doğru tek başına didinmek bile bir insanın yüreğini doldurmaya yeter. " diyerek intiharı haksız çıkartır.