affetmek

büyük bir suö karşısında taraflardan birinin uyguladığı durumdur. hiç bir geçerliliği yoktur. zamanla kindar tutumlara sebep olur.

(bkz: başa kakmak)

bilimsel olarak hataların affedilmesi sonrasında bilinçaltının daha kindar bir tutum sergilediği ve o hatayı unutmadığı gözlemlenmiştir.

hatanın tekrar yapılmasına bile bile yardımcı olmaktır.kendini kandırmaktır.

büyüklük olduğu toplumca genel kanı haline gelmiş olan eylem.
(bkz: affetmek büyüklüktür)

’unutmak elimizde değildi. karar verip unutamıyordu insan. affedemediği gibi.. affetmek de elimizde değildi..’

(bkz: yeşil peri gecesi)

hani derler ya hep allaha mahsus diye. bir çok kişi birilerini affediyor aslında demekki tek mahsus ona değilmiş.

sadece içini dinlemeli insan. ilk geçen şeyi yapmalı tabiki düşüncelerin oluşumunu tamamlayıp kesin bir karara vardıktan sonra. kolay gibi gözükür çoğu zaman aslında içinizde fırtınalar kopar gider. ufak şeyleri kafanıza bile takmazsınız ama kalbinize nüfuz eden affetme güdüsü sizin en kullanışlı silahınızdır. karşıdakinde alacağınız intikam yerine ona efendilik gösterip sizin ağırlığınız altında ezilmesine izin verirsiniz. kudretinizi anlayışınız ile gösterirsiniz.

zira bir çoğumuz ki bu egoist olmamızdan kaynaklanmaktadır, affetmeyiz genelde. ikinci bir şansı çok görürüz onlara. seni ben bilem affetmem artık deriz. neden kendi acizliğimizi başkası üstünde kullanırız acaba. egoistliğimiz bizi bu kadar mı egemenliği altına almaktadır.

affedilebilecekken affetmemek bizi yüceltmekten çok yermektedir. madem affetmiyorsun o zaman neden hala değişik düşüncelerdesin. ya otur anlat neler olacağını, affettikten sonra nasıl davranacağını ya da madem anlamıcak durumda bırak kendi haline af dilemeyen bir başkası icabına baksın onun.!

(bkz: allaha mahsus)

çogumuzun yapamayacagı bir eylemdir fıtratımız geregi bunu kabullenip affetmek çok güçtür zira affetmek allaha mahsustur.

erkeklerden daha çok kadınlara özgü bi davranıştır, erkekler genelde bu konuda bencilce davranır tabi kadınların daha hassas olmasıda bi etkendir.

karsidakine verilen en buyuk imtihandir. eger basariyla tamamlarsa devam eder kaldigi yerden guzel seyler. ancak basaramazsa her sey silinir gider.

yapılan saygısızlıgın veya hatanın karsılıgında ozru affetmek.

konuyla ilgili olarak,kurgu açısından birbirlerine devamlı görevler veren bi er bi hatun kişinin hikayesinin anlatıldığı jeux d enfants isimli şahane filmden bi replik:
-beni affetmesini istemek,ondan bugüne kadar yapmasını beklediğim en zor görev olmuştu.

asaletin şanındandır affetmek,sen affettikçe büyürken affettiğinse seni bir daha kazanamayacağını bildiği halde hayatını ver desen verecek kıvama gelir.

sagopa kajmer’e göre en asil intikamdır.

gururdan ve ruhtan birer parça koparmak ve onları kanatana kadar deşmektir.zordur yani...

affetmek zayiflik degildir aksine kendi yureginizi ozgur birakmaktir, ben elimden geleni yaptim der gibi.
eger insan affetmese herkez birbirine kin beslerdi, kaldi ki affetmeyen insanin icindeki o agirlik yapan kin ve uzuntu yillar gecitkce daha da katilasir, yillar boyunca boynunuza bir halka olur o affetmediginiz olaylar. ama kimi zaman da kendi kendinize unutursunuz size yapilani zamanla...

(bkz: erdem)

affetmek hicbir zaman teslim olmak veya pes etmek degildir. aksine ozgur olmaktir. bir kere affettiniz mi, artik sizi inciten ki$iye duygusal olarak kelepcelenmekten kurtulursunuz. affettiginiz ki$inin onu hak edip etmedigi hic onemli degil; onemli olan ki$inin tum kotu duygulardan arinabilmesidir.

affetmek bir özür karşılığında herşeyi unutmak değildir,öyle olsa butun kabahat işleyenler kabahatleri ne kadar buyuk olursa olsun bir özüre affedilirdi.affetmek asla unutmamaktır.

ben afediyorum ki belki bir gun ben de affedilirim dedigimiz ve dilemekten cekinmeyecegimiz karinca ruyasindan kısa yasamda kimselerden sakinilmayacak fedakarliktir.

iyi insanların intikam alma şeklidir affetmek diye bişey okumuştum biryerlerde.bütün hatalarınızı kabullenirler bütün suçlarınızı affederler ve siz bundan uzun suçluluk duyarsınız gibi birşeydi.

birilerini affedebilmek kendiyle ve hayatla barışık insanların işidir bence çünkü hayat kin tutmak yada nefret etmek için çok kısa.