yozgat surmelisi

tam siiri:

(of of of)
sabahınan esen seher yeli mi
benim gönlüm divane mi, deli mi
durup durup yar göğsünü geçirir
yoksa bugün ayrılığın günü mü (aman)
aman sürmelim aman

garip bülbül, gül dalına konuyor
hangi dala konsa, dallar kuruyor
güller bile kadersizi biliyor
kader senin ile davam var benim (aman)
aman sürmelim aman

gel yar, senin ile bir kavl edelim
kavilden karardan dönmemesine
ikimiz bir dala yuva yapalım
başka daldan dala konmamasına (aman)
aman sürmelim aman

bülbül havalanmış inmez havadan
benim has bahçede gülüm var deyi
nazlı yarim gelmez ordan buraya
güzeller içinde yarim var deyi (aman)
aman sürmelim aman

yozgat seni deli delik delerim
halbur* alır toprağını elerim
üç günece nazlı yarim gelmezse
koyun olur ardı sıra belerim (aman)
aman sürmelim aman

bülbülü tuttum da güle bağladım
bülbül feryad etti, ben de ağladım
ben gönlümü bir sevdalıya bağladım
yarimi elimden el aldı gitti (aman)
aman sürmelim aman

şeker pınarında yudum elimi
kime arz edeyim garip halimi
gurbete gönderdim nazlı yarimi
ciğerim hançerle deldi de gitti (aman)
aman sürmelim aman

bülbüle su verdim altın tasınan
çok günler geçirdim kara yasınan
ben seni severim ne havasınan
başın pınar ayakların göl olsun (aman)
aman sürmelim aman

yedi kaleminen yazı yazarım
aslım yozgatlıdır gurbet gezerim
bir yüksek mevkiye kazın mezerim
görünsün memleket, anam ağlasın (aman)
aman sürmelim aman

bahar aylarında bülbüller öter
yeşerir çimenler menevşe biter
yarimin dilleri bal bana yeter
datlı dillerine kurban olayım (aman)
aman sürmelim aman

bülbül daldan dala eder bir sekiş
bülbül ah ediyor gülünen çekiş
aşkın ateşiyle dikilen dikiş
kıyamete kadar sökülmez imiş (aman)
aman sürmelim aman

bahar aylarında bülbüller ağlar
yeşerir çimenler menevşe bağlar
yariminen sefa sürecek çağlar
esdi bir rüzgar ayırdı bizi (aman)
aman sürmelim aman

giderim giderim ben de giderim
bülbülü konmadık dalı niderim
gider bir güzele hizmet ederim
belki bilir benim kadir kıymetim(aman)
aman sürmelim aman

ağzının içinde dişlerin akdır
al yanak üstünde benlerin çokdur
yanına gelmeye mecalim yokdur
ya sen gel buraya ya ben varayım (aman)
aman sürmelim aman

çağladım çağladım suyum akmadı
çok yuva bekledim yavru çıkmadı
ben vefadan, yar cefadan bıkmadı
gönül seni ezim ezim ezerim (aman)
aman sürmelim aman

sabah olmayınca kapı açılmaz
güneş doğmayınca benler seçilmez
nazlı yar gelmezse bade içilmez
içelim badeyi gel yavaş yavaş (aman)
aman sürmelim aman

gel beri gel beri ben adam yemem
saklarım sırrını ellere demem
cenneti alaya ben sensiz girmem
cehennem narına bile yanarım (aman)
aman sürmelim aman

ufacık taşınan kale yapılmaz
çıkıp çıkıp yar yoluna bakılmaz
bir ben ölmeyinen dünya yıkılmaz
ben ölürsem sen yarini tazele (aman)
aman sürmelim aman

urganım atmadık dallar mı kaldı
başıma gelmedik haller mi kaldı
bana acımadık eller mi kaldı
ya ben ağlamayım kimler ağlasın (aman)
aman sürmelim aman

enginli yüceli dağların karı
eridi kalmadı yüreğin veri
beni can yürekten sevmeyen yari
bir dahi sevmeyim tövbeler olsun (aman)
aman sürmelim aman

kara koyun yeşil çama sürünür
sayrı koyun ona bakar yerinir
vefasın görmedim yar mı görünür
şimden geri eller sürsün sefanı (aman)
aman sürmelim aman

geceler oniki saat birin uyudum
gözümün yaşıyla yüzümü yudum
aşkın divanında sabırla durdum
aşkın acısını çekenler bilir (aman)
aman sürmelim aman

yazmalar içinde oyalı yazma
mektubun yazarsan kahirli yazma
bensiz o yerlerde eğlenip gezme
intizarım dutar vefasız seni (aman)
aman sürmelim aman

soğluğun* başını duman basmaz mı
kusuru olanı devlet asmaz mı
bir yiğidin iki yari olursa
birini severse biri küsmez mi (aman)
aman sürmelim aman

güzel güzel akar derenin başı
dertli dertli öter gurbetin kuşu
ayrılık denilen ölümün eşi
ayrılık acısın çekenler bilir (aman)
aman sürmelim aman

alinti...calinti...