yonca evcimik

hic bir zaman güzel olmayıp her daim detone olan sesi,abidik gubidik danslarına rağmen ezelden beridir niye bilmem pek bir sevdiğim di$i ki$idir.kendisini sevdiğim gibi abidik gubidik her $arkısını da dinler ve bilirim,o derece.

kendisinin öyle bir evi vardır ki metrekareye 10 oyuncak dü$ebilme kapasitesindedir.
sanırım kendisinde kendimden bir parça bulduğum o hic buyumeyen çocukluk gerzekliği yuzunden sevmekteyim,bilemiyorum çok bedbahtım..

saat 8 15 vapurunda onu gördüm kar$ımda dizlerimi titretti a$ık oldum galiba,yakı$ıklı babam gibi a$ık oldum anam gibi nerden çıktı bu adam beyaz atlı prens gibi oooo la la la..