yitip giden

bok bocegi
muhteşem bir kızılırmak parçası..

yoldaş senin bir gülüşün
bir dostunun yarasını
saramıyorsa artık
sen artık kendin değilsin

vur öfkeni dostuna
yansın dağlarca, göllerce
dökülmeyen gözyaşımda
boğulsun deryalarca

yitip giden devrimler gibi
dost sesin dost gülüşlerin
şimdi çölde bir damla su
sen artık kendin değilsin

öfke çaresizliktir bilirim
çaresizliğine ölürüm
sesinde açan bulutlara
inan her şeyimi veririm

sanma ki bir yitiktir
hüzünlere sarılmam
sanma ki gülüm bu hüzün
öldüğünde bitecektir

bir gün mavi bulutlara
biner sonsuza giderim
dost sesini bulana dek
karanlığa gülümserim
bu başlıktaki tüm girileri gör

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol