yakantop

yakan ya da yakar farketmez çocukluğumuzun efsanelerinden biridir.mahellede iyi yakantop oynayanlar itibar görürdü kızlar onların çevresinde toplanırdı hep. oyunu hayvan gibi oynayan adamlar da vardı mutlaka. hele bazıları topu öyle sert atarlardı ki, değdiği yeri harbiden yakardı. top birinin suratında patlayıp, akabinde ağlayarak eve gitmesi halinde o günlük yakantop oyununa bir dahaki güne kadar mola verilirdi. tıpkı oynadığım hayvanca diğer bir oyun olan kozalak savaşı gibi, onda da birinin kafası yarılınca oyun biterdi. ertesi gün mü ? tekrar kaldığı yerden devam.
(bkz: çocukluğun ormanda geçmesi)