çok ileri bir tarihte
çok yaşlı olarak
sessizce ayrılmalıyım
kimseye pek gözükmeden
ve kimseyi rahatsız etmeden.
masamın üzerinde
dünden kalan işler
tamamlanmamış yazılar
okunmayı bekleyen kitaplar
ve anılar ve umutlar.
filleri kuyruğundan çekerek
tepeleri aşırtmaktı görevim
günler bitti filler tükenmedi
ben elimden geleni yaptım
gerisini siz tamamlayın.
boşa geçmedi hayatım
daha fazlası olabilirdi ama
"buna da şükür" demeliyim
işte sevgili dostlar
ben böyle veda etmeliyim.
new york, 1995
(bkz: ismail cem)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?