vahdettin

padisah olacak kadar sansli ve bir o kadar bahtsiz son padisah.

sansi, köklü bir ailenin mensubu olup, kendisinin bile az bir kismini görmüs oldugunu düsünmüs oldugum böyle büyük bir cografyayi yönetebilme imkanidir.

bahtsizligi ise cökmekte olan kara mizah misali bir ülkenin basina gecmektir.

kendisi hakkinda yapilan en büyük spekülasyon ise atatürk’e "git vatani kurtar efendi" diyerek para vermis oldugu iddiasidir.

efendim, pacalari tutusmus, yurttaki isyanlari gören bir padisahin kendi onuruyla cikip yönetmesi degil baskasini buna yetkilendirmesi ne kadar absürd bir durumdur. kaldi ki bu padisah, bu parayi vatani kurtarsin diye degil, isyanlari bastirsin diye mustafa kemal’e vermistir. vahdettin’in sahsen tanidigi, parlak bir sicile sahip bir mustafa kemal’in cevresindekilerin de telkiniyle bu konuda atanmasi ve yardim görmesi gayet normaldir.

ayni sacmaligi yine osmanli sarayindan hicbir sey götürmemesinde görmekteyizdir. takdir etmek gerekir ki vahdettin gemi batarken ilk sivisan modelinde bir insan olmasina ragmen bir gün tahta dönecegi ümidiyle yasamaktaydi. eger hazineleri yaninda tasimadiysa ya da tasiyamadiysa budur sebebi. yoksam isgalci güclere karsi yurdunu savunan kuvayi milliyecilere hos görünmek icin degildir.

evet, vahdettin han, hainliginin yaninda onursuzlugu da osmanli tarihine silik harflerle yazilmis kackin bir yöneticiydi sadece. korkak ve onursuz hain!

edit: vahdettin’in hainligin ve kacginliginin tersinin ispatlanmasi ümmetci bir toplum hayalinde olan siyasal islamcilar icin cok önemlidir. ne de olsa hersey bundan sonra samsun’da baslamisti.