oturmuş akşama doğru yapmam gerekenleri düşünürken nereden çıktıysa, artık bilemiyorum bağışlamak istiyorum hayal gücümün yarısını, gözlerimin önünde böyle birdenbire beliriveren bir sahne. sonra bi düşündüm de harbiden süper ya. yerçekimi yok, yorulmak yok, giyinmek yok, soyunmak yok. bu olsa gerek uçmak..
not : bu entryi yazıp, daha kaydetmeden bişey okumaya dalmışım. bi kaç dakika sonra tekrar görüp okuduğumda ise şöyle dedim : ohh$$
edit : ya bi daha düşündüm de..hava da yok. öyle kışın 9 kat giydirilmiş çocuklar gibi kolları iki yana açık astronot kıyafetleriyle insan sarılamaz bile yaa..
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?