türban

türbanlıyım ve en çok korktuğum şey türbanın üniversitelerde serbest bırakılması. ailemi üniversiteye o komik şapkayla gidebilmek için bile zor ikna etmiştim. hiçbir şekilde kendi rızamla takmadığım şu bez parçasını hiç olmazsa okulda takmak zorunda değildim. zaten her gün okula adımımı atar atmaz o şapkayı da çıkarıp, güzel şaçlarımı özgürce serbest bırakıyordum. fakat şimdi her şey değişiyor. hayatımda bana ait, sadece kendim olabildiğim bir günüm bile kalmayacak. türbanını da çıkarırsın o zaman diyecekseniz, fakat inanın aynı şey değil. türban takarken o kadar komik ve kötü giyinmek zorunda kalıyorum ki, o giysinin içinde saçlarım görünse de, görünmese de zaten fark etmez. her gün ağlıyorum. dinimden soğumak istemiyorum ama bu baskılar içimde kocaman bir uçurum açıyor. her gün kendimle ve ailemle çatışmaktan, onlardan dayak yemekten bıktım. en büyük itirafım da, özgürce diledikleri gibi yaşayan çocukları ve onlara bu özgürlüğü tanıyan aileleri çok kıskanıyorum. hayat hiç ama hiç adil değil...


edit:itiraf.com dan alıntıdır.