yalnizligimin en guzel yeriydi
tam ustumde mermerden bir yazit
diyor ki..
’umarim yeteri kadar kalabaliktin
ben yalnizim diye bagirirken’
yalnizligimin ustu on uc tahta
kurtlu toprak besledigim bocekler
onlar okur mu? ..mermeri anlar mi?
bence sadece yaban otlarini ve ayak seslerini bilirler
benim yalnizligim benimdir
dusunup bulmaya ihtiyacim var
simdiki suskun bilgeligim icin
yeteri kadar konustum
ve hatta sarki bile soyledim
aciyi hoca
hayati okul eyledim.
(bkz: erhan guleryuz)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?