stella

şimdi bir an dönerek gerilere, hani
bir zamanlar beni ölesiye yaşatan
ellerimi bırakıp sevecen ellerini
çevremi sımsıcak bir sevgiyle kuşatan
ve bende var ettiğin o ben can veriyor
seni arıyorum



gülerdin bir zamanlar güneş batmazdı
baştanbaşa bir gül bahçesiydi ortalık
renkler ya mavi, ya pembe, ya beyazdı
oysa şimdi ne yana baksam karanlık
seni arıyorum



varsın ama yoksun. yanımdasın, değilsin
gözlerim boşuna deliyor geceleri
tek seni bir kez daha görebilmek için
daldırıp ellerimi benden içeri
seni arıyorum



ellerim içimde bir kan gölüne batıyor
bağırıyorum kimseler duymuyor sesimi
dişlerim hırsla dudaklarımı kanatıyor
ve senden uzakta verirken son nefesimi
seni arıyorum

bu satırlar sanırım hislerine tercüman olur..
tanımıyorum seni belki ama bu üzülmemem için geçerli bi sebep değil..
inan stella, hissedemem belki ama elimden geldiği kadar anlayabilirim..
anneciğin cennette seni bekliyo olacaktır, eminim...
tanrı yardımcın olsun...
sabır dualarım da seninle...