stella

incubus’un stellar şarkısını dinlediğimde hatırladığım arkadaşım, ablası benim manevi ablamın arkadaşı ayrıca bunu sonradan öğrendim. (bkz: şeker kız candy)

sinemada klişeden kopma akımı oluşmuştur, artık beklenmeyen bir son, seyirci mutlu kampanyası açılmaktadır ve git gide kasılarak gayri klişeleştirilen filmler bir müddet sonra klişenin kendisini oluşturmaya başlar ve ne istediğini bilen izleyici eskiye döner, ne istediğini bilen kişi zaten hep kendini tatmin etmenin yollarını bulmuştur. insanların zevkleri bu noktada ayrılır. bakarlar ki basit bir konu görsel olarak süslenmiştir akıllarını baştan alan budur...bakarlar ki çok farklı bir konu, film vermek istediği mesajı bir el kamerasıyla vermektedir, bu o kesime yeterlidir. işte o katkısız farklı ve güzel salondan çıkan insanlar hep o salonun doluluğunu sevmişlerdir, çünkü nekadar süslensede diğer salonlar, o salon hep en güzeldir.

farklı olduğunu bildiğim bir insanın benzerliklerden bıkmış olduğunu bilmenin mutluluğunu bana yaşatan sana,farklı insana derin bi nefesten sonra hiç susmadan ciğerlerimdeki hava kesecikleri tamamen boşalıp, boynumdaki damarlar kanla dolana kadar "teşekkürler" diyorum.

(bkz: metaforu abartmak)