karaya çıktılar 45’de
ve ne bir konuşan ne de bir gülen oldu
çok sayıda boşluk vardı sırada
toplandılar cenotaph’ta
hep birlikte kabul ettiler ellerini kalplerine koyarak
kınlarına sokmayı kurbanlık bıçaklarını
ama şimdi
duruyor üstünde southampton rıhtımı’nın
elinde mendili ile
ve yazlık robu yapışıyor
yağmurdan ıslanmış bedeninin üstüne
sessiz bir çaresizlik içinde, parmak boğumları
bembeyaz kesilmiş kaygan dizginlerin üstünde
cesurca mendilini sallıyor çocukları uğurlarken yeniden
ve hala o koyu leke yayılıyor arasında
onun kürek kemiklerinin
suskun bir hatırlatıcısı olarak gelincik tarlaları ve mezarların
ve savaş bittiğinde
tükettik onların yapmış olduklarını
ama kalplerimizin en derininde
hissettik o darbeyi
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?