siyaset meydanı

dun ve bugun (15,16-03-06) izledigim program. uzun bir suredir boyle sahane bir tartisma izlememistim. gerek ekranin sag tarafinda oturanlar gerek ekranin sol tarafinda oturanlar bir kac istisnalar haricinde hep akli basinda genclerdi.
arada bir takim takintilari olanlar, provoke edenler olmasina ragmen cok hos bir program oldu.
aslinda insanlarimizin bir cok yonden dusuncelerinin ayni oldugu halde etiketinde a yaziyor diye hic ama hic etiketi b olan bir seyden etkilenemezsin diye algiliyoruz.
her ne kadar ekranin sag tarafinda olanlarin icinde bazen sacma sapan tezler, teoriler ortaya atilmis olsada aralarinda bir cocuk (bkz: #190818) vardi ki eger butun sag taraftakiler onun gibi olsa, dusunse ne guzel olurdu.
aslinda ulkuculugun iki yuzu dun aksam net bir sekilde ortaya cikti. iki yuzluluk ten kastim ulkuculer icinde iki tip ulkucu oldugudur. her ne kadar fasist diye damga hemen vurulsada iclerinde bir cogu bu damgayi haketmiyor. kimi ulkuculer yozgatli gencin ustunde oturan gibi cirkef, tahammulsuz ve toleransiz kimiside yozgatli genc gibi toleransli, anlayisli, hosgorulu.
fakat ortada bir gercek var ki ulkuculugun irkcilik oldugunu iddia etmek cok ama cok gulunctur. ha sovenizm falan filan onlar olabilir ama irkcilik olamaz. cunku turk milliyetciliginin temel direklerini olusturan ogelerden biri irkcilik degildir, olmamistir, vede nihal atsiz denen irkciya ragmen olmamistir. zaten turkiye gibi bir ulkede irkcilik yapmak hele hele kancilik, kafatascilik yapmak biraz cahillik demektir.
mhp’nin su an ic sikintilarindan biri bu bolunmeden kaynaklaniyor. devlet bahceli eskiye nazaran cok daha ilimli ve merkezci bir politika isterken tabandan kopmalar meydana geliyor.
oyle ki su an ulkuculerin ozani ozan arif ile devlet bahcelinin arasi limonidir.