sivas katliamı

kolumun kanadımın kırıldığı katliam...
koray kaya 12 yaşında oteldeki en küçük semah dönendi, aynı yaştaydık..
ben televizyon karşısında 12 yaşımda, 12 yaşında olan koray kaya’nın yakılmasını izledim.
ben büyüdüm koca kadın oldum, koray çocuk kaldı hep 12 yaşında olan gözlerinin ışığı sönmeyen çocuk..

gözlerimin önünden gitmeyen 10 saat, evde ağlıyorduk çünkü çaresizdik sadece ağlamak geliyordu elimizden çaresizce..
annem aman kızım okulda, dışarda alevi olduğunu söyleme diye tembihlerdi, ben anlamazdım...
neden derdim ?
günah mıydı alevi olmak ?
neden saklamak zorundayım
biz kötü insanlar değildik ki ?
türkü dinleyip, semaha dururduk bu neden kötü olsun ki derdim..

2 temmuz’da anladım !
konuşmadan, soru sormadan, görerek anladım..

uzun sakallı, garip giyinen koca adamların tekbir sesleri eşliğinde aydınları yakmasını izleyerek anladım..
hayatımda ilk kez o gün duydum tekbir çekilmesini..
’’ tekbiiiiiiiir allahu ekber ’’ !!! diye diye ağızlarından salyalar akıtan canavarları görerek anladım,
beynime kazındı o sesler
şimdi; her tekbir duyduğumda korkarım, irkilirim..
’’yakacaklar bizi yine’’ derim...

ve yine o zaman anladım siyaset, politika denilen şeyin ikiyüzlülüğünü
vicdansızlığı, güçlünün yanında olduğunu, bizim yok sayıldığımızı..
3 maymuna dönen medyayı o zaman gördüm..
20 yıl önce bugün ben, 20 yaş büyüdüm bir günde..

şimdi sorarım size ;
bir çocuk semah döndüğü için yakıldı, hangi vicdan bunu kaldırır ?
hangi vicdan diri diri yakılan çocuğun katilinin zamanını aşındırır, söyleyin bana ?
niye yaktınız, barışa semah dönenleri neden yaktınız ?

bin yıl geçse de unutmayacağım, unutturmayacağım !!!