sevgiliden geriye kalanlar

hiç bir zaman unutulmayacak hatıralar..

gitmiştir, o da sizi seviyordur; lakin, şartlar artık birlikte olmanıza elverişli değildir. her iki taraf da çok istiyordur oysa; beraber günü geçirmeyi, akşam olunca birlikte bir yerlere gidip yemek yemeyi, içmeyi, uyumayı, sevişmeyi, dertleşmeyi; hatta, eve ikinizin de sarhoş geldiğiniz bir günün gecesinde, üzerinizdekileri bir hışımla çıkartıp, öylece sızmayı.. onunla yapılacak her şeyi çok istiyorsunuzdur.. o da!
kalan bir boşluktur. içinde, geriye dönmeyecek olan sevgilinin bıraktığı saç kokulu bir boşluk.

ve avucunuzun içinden kayıverip giden elleri. ani bir telefonla, arkadaşından duyduğunuz hastalığı anında, yanında olamayışın verdiği tek başına kalmasının getirdiği huzursuzluk. "beni böyle görmeni istemiyorum cem" der gibi bir sessizliğe bürünüşü. kadınlığını, o ibne hastalık yüzünden, geride kalan yaşamında eksik yaşayacağını bilmeniz ve her şeye rağmen o’ nu bırakmak istemeyişiniz. saatlerce anlatılabilinen, siktiri boktan bir eminönü alışverişi varken birbirinizle telefonda konuşulan, eskiden.. artık, bir "merhaba"yı, "nasılsın"ı dahi söyleyememek. yattığı hastahanenin bahçesinde saatlerce bekleyip, o’ nu görmek için, pencerisine bakılı kalmak. tülde gölgesini görmek dahi yetecekken, o’ nun hareket edemeyişini bilerek, gene de ummak.. ummak ve, bir gün bunları yazdığınızı hatırlayarak, o’ nunla gene bir boğaz gezintisi sırasında, bunları "çok eski bir anıydı" diyerek ve gözlerinin gülümseyişini gülümseyerek seyretmeyi.

günün her anında ismini sayıklamak. gecenin bir vakti, ki bu vakit her vakittir; telefonunu çaldırmak, kapatmak.. "ben buradayım gülüm hâlâ" demek, çaresizce. sırf aranızdaki yaş farkından ötürü, insanlardan kaçarak yaşadığınız onca ânı; "yeter ulan(!)" deyip, bir daha olursa, bu kez göğsünü gere gere, yeniden yaşayacağına söz vermek ve olmayacağını bilmek.. ama, gene de ve inatla düşünmek.

evde, almayı unuttuğu; bir zamanlar kulaklarına taktiğinda, "maymuna dönmüşsün, nerden buldun kız bunları(?)" dediğiniz küpeleri bile koklayarak uyumak.. onsuz uyumak.. onsuz yaşamak.. onsuz öleceğinizi bilerek yutkunmak.. hâlâ yaşadığınızı zannetmek, ama hep ummak...