cahit sıtkı tarancı’nın bir şiiri.
kimdir bana gülümsiyen yeşillik balkonundan?
demek gecelerden sonra nihayet gün doğuyor.
bir gülüsündür gençliğimi döndürdü yolundan;
yanan şu alnım elinin gölgesiyle soğuyor.
güzelsin ya, ne olursan ol, girdin hikâyeme;
çok değil evi barkı terkedip sana uyduğum,
ancak sen tâzelikte gül yaraşır pencereme;
uykusuz gecelerimde kokusunu duyduğum.
eğil bak suya, ordadır güzelliğin, gençliğim.
sen gel beni dinle, günlerimiz heba olmasın.
yorgun başımı göğsünde emniyette bileyim;
artık taslarımız ayrı çeşmelerden dolmasın.
cahit sitki taranci
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?