savaş

savaşın ayak sesleri
ne zaman ki;
konuşmanın yerini silah alır,
ne zaman ki;
akıl duygudan kopar,
ne zaman ki;
barış, sevgi ve aşk ağlamaya başlar,
işte o zaman;
adalet mutasyona uğrar,
güce tapınma başlar.
ya teknolojik egemenlik dayatmasında,
ya da karanlığın
mekanikleşen,
acımasız öfkesinde dile gelir adalet...
burada artık erdem yok..
sevgi yok,
muhabbet yok,
sıcaklık yok;
çeliğin soğuk ter kokusu
ve ölüm var..

aydınlanmış bir dünya,
karanlığın iblislerine esir olur,
insanlık kuleleri bir bir yıkılmaya başlar,
sinir tellerinde dengeler bozulur,
bir yeryüzü cehennemi oluşur,
ve bu cehennemde ölen,
ne yazık ki "gerçek" olur...

necat iltaş
(2001)