pekin köpeği

oyle kiskanctir ki bunlar, insanlarin kiskancliklarina bin basar kiskancliklari.

ust kat kom$umuzun bir kopegi vardi, kopege bakamiyordu ama. nihayet bir yere vermeyi du$undu. bir okula verecekti, okulun kulubesinde kalacakti hayvan ama cocuklarin eziyetinden korkuyordu, e hakliydi da. ben de bir kopek a$igi olarak "ben alabilirim sanirim" dedim. cins cok guzel bir hayvandi. sahibi sevinerek bana teslim etti kopegini.

daha hayvan eve gelir gelmez bizim ufaklik pekin kopegimiz de bir hirlama bir zirlama. yeni misafirimizi azicik sevmeye kalktigim zaman ayagima kadar gelip gozumu korkutmaya cali$malar, agzindan salyalarin akmasi, daha neler neler. hayvanin psikolojisi bozuldu resmen. agzi kenetlendi sikmaktan. baktim olacak gibi degil misafir kopegi iade etmek zorunda kaldim uzulerek. aksi durumda kizim kadar sevdigim kopegimin psikolojisi yerle yeksan olacakti. oldu hatta bir iki gun, küstü bize haspam.