paulo coelho

şu harika hikayeyi yazan yazardır aynı zamanda;

leonardo da vinci; ’son aksam yemeği’ isimli resmini yapmayı
düşündüğünde büyük bir güçlükle karşılaştı... iyi’yi isa’nın
bedeninde, kötü’yü de isa’nın arkadaşı olan ve son akşam yemeğinde ona
ihanet etmeye karar veren yahuda’nın bedeninde tasvir etmek
zorundaydı...

resmi yarım bırakarak bu iki kişiye model olarak kullanabileceğ i
birilerini aramaya başladı. bir gün bir koronun verdiği konser
sırasında, korodakilerden birinin isa tasvirine çok uyduğunu fark
etti.

onu poz vermesi için atölyesine davet etti, sayısız taslak ve eskiz
çizdi. aradan 3 yıl geçti. ’son akşam yemeği’ neredeyse
tamamlanmıştı, ancak leonardo da vinci henüz yahuda için
kullanacağı modeli bulamamıştı....

leonardo’nun çalıştığı kilisenin kardinali, resmi bir an önce
bitirmesi için ressamı sıkıştırmaya başladı.

günlerce aradıktan sonra leonardo; vaktinden önce yaşlanmış genç bir
adam buldu. paçavralar içindeki bu adam sarhoşluktan kendinden geçmiş
bir durumda kaldırım kenarına yığılmıştı.

leonardo; yardımcılarına adamı güçlükle de olsa kiliseye
taşımalarını söyledi. cünkü artık taslak çizecek zamanı kalmamıştı.
kiliseye varınca yardımcılar adamı ayağa diktiler.

zavallı,başına gelenleri anlamamıştı. leonardo adamın yüzünde görülen
inançsızlığı, günahı, bencilliği resme geçiriyordu.. .
leonardo işini bitirdiğinde, o zamana kadar sarhoşluğun etkisinden
kurtulmuş olan berduş; gözlerini açtı ve bu harika duvar resmini
gördü. şaşkınlık ve hüzün dolu bir sesle şöyle dedi:

’ben bu resmi daha önce gördüm...’

’ne zaman?’ diye sordu leonardo da vinci, o da şaşırmıştı..

’üç yıl önce’ dedi adam..
’elimde avucumda olanı kaybetmeden önce... o sıralarda bir koroda
şarkı söylüyordum. pek çok hayalim vardı. bir ressam beni isa’nın yüzü
için modellik yapmak üzere davet etmişti...’


iyi ve kötü’nün yüzü aynıdır...
her şey insanın yoluna
ne zaman çıktıklarına bağlıdır...