özlemek

bir anda tutuşur.

telefonundan hala silemediğin numarasını ararsın. karşına telesekreter çıkar, o minicik umudunun tam tersine. sanki cevap verecek miydi ki? hayır. ucu olmayan saçma salak bir umut belki ama, beklentiyi savamazsın ki. geldi mi yapışır benliğine, gitmek bilmez.

telesekretere dakikalarca konuşursun. ağlarsın. sesin titreye titreye ne kadar çok özlediğini tekrarlar durursun. ses yok seda yok. makine işte.

onun sesini bir daha duymama realitesini bile bile bitirirsin aramayı. ah bir de kabullensen sonsuzluğa göçtüğünü...