otizm

<outism> (kelime anlamıyla kendine dönük) kişinin düşüncelerinin, duygularının ve arzularının dünyayı kendi algılayış biçimine göre biçimlenmesi.

iç gerçekliği dış gerçeklikle bağdaşmaz ve kişi şeyleri başkalarının da paylaştığı gerçeklik temelinde değil, kendi arzularının, fantazilerinin, hayallerinin ve ümitlerinin ışığı altında değerlendirir.

bu haliyle patolojik bir anlam taşır. bu anlamıyla otizm, tipik olarak yaşamın ilk üç yılında ortaya çıkan ve sosyal anlamda çevreye tepkisizlikle, sözlü ya da başka iletişim güçlükleriyle, içe kapanmayla, gerçeklikten uzaklaşmayla, aşırı nesne bağımlılığıyla, monoton, tek düze, tekrarlamalı, sterotipik hareketlerle tanımlanan, gelişimsel nörolojik bir hastalıktır.