otizm 1943 yılında ilk kez amerikalı psikiyatrist leo kannerın 11 çocukta gördüğü bir davranışı tarif etmesiyle tanımlandı.
kannerın klasik otizm tanımı şöyleydi:
1.insanlarla ilişki geliştirememe:otizmli çocuklar nesnelere insanlardan daha fazla ilgi duyarlar ve insanlarla duygusal ilişkiye,etkileşime girme de güçlükleri vardır.
2.dilin kazanılması gecikir:bazı otizmli çocuklar hayatları boyunca sessiz kalabilirler.bazıları dili kazanırlar,fakat bu normal zamanından oldukça geç olur.
3.konuşma gelişse de iletişim amaçlı kullanılmayabilir:bu otizmli çocukların belirgin bir özelliğidir.kelime dağarcıklarında yeteri kadar uygun kelime olduğu halde bunları duruma uygun ve anlamlı bir şekilde dialog içerisinde kullanamazlar.
4.zamirleri ters olarak kullanırlar:otizmli bir çocuk ben demek istediğinde sen kullanır.örneğin annesi,sen bisküvi ister misin? dediğinde otizmli bir çocuk sen bisküvi istiyorsun. cevabını verir.
5.gecikmiş ekolalik konuşma:bu kelimelerin ve tümcelerin anlamsız olarak tekrarıdır ve otizmli çocukların konuşmalarının belirgin özelliğidir.
6.ezber hafızaları güçlüdür:pek çok otizmli çocuk insan üsti ezber hafızası ve ezbere öğrenme becerisi gösterir.
7.tekdüze ve anlamsız oyunların varlığı:otizmli çocukların oyun oynama becerileri sınırlıdır.aynı aktiviteyi tekrar tekrar yapma eğilimleri vardır.oyunlarında yaratıcılık özelliği gözlenmez.
8.hayatlarındaki aynı olanı koruma eğilimi:günlük hayatlarında ve çevrelerindeki değişikliklere direnç gösterirler ve değişikliği reddederler.
9.normal fiziksel görünüş:bu çocukların görünüşlerinin normal olması ve hatta çok güzel çocuklar olmaları kannerı bu çocukların zekalarının da normal olduğu görüşüne götürse de,bu fikir yakın zamanlarda çürütülmüştür.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?