oray eğin

muhalifim, bağımsızım, en zekiyim, entellektüelim, türkçe’yi bile adam gibi konuşamıyorum, beyaz türk’üm zırvalarıyla zıvanasından iyice çıkmış gazetecidir.

zehir gibi kalemiyle kimsenin bulaşmak istemediği, çoğunun kaale almamayı seçtiği, adeta basının cem uzan’ı bu sonradan fırlama yazar, yakında eski üstadlarından engin ardıç’tan sıkı tokatlar yiyecek, öyle görünüyor. akşam’da iken hafiften dokunmuştu, geçenlerde de bir yokladı. üçüncüsü bu kadar hafif olmaz.

başka bir tarafından anladığı tüm o değerleri bir gün öğrenecek, ipe ipe öğrenecek de...(aslında onları da iyi bilir, türkçe konuşmayı bildiği gibi) bu aşmış pozlar, her ota maydonoz olma, adeta ombudsmanmış gibi çiziktirmeler de neyin nesi. alemi kendisi gibi kör, sersem sanma halleri...

dur bakalım, turgay ciner daha gazeteyi çıkarmadı. fatih altaylı da senin için "adam yerine konulmayı bekleyen" diye birşey demişti de ondan sonra yalaka yalaka yazılar döşenmiştin kendisi için. gazetesine seni alacağı ne malum? gerçi o da turgay ciner’e az saymamıştı.

n’oldu o kadar sedat ergin, ertuğrul özkök yağlamaları da bir işe yaramadı. yazık ki ne yazık.

çoğu zaman yazılarını okurken cesur yürek’teki bir sahne aklıma gelir: "kralın naif oğlu, kendisine bir askeri danışman atamış. o da bir vesile ile krala ’bence şöyle şöyle yapmalıyız’ diyor. kral da ’bu, sanki kendisine fikrine sormuşum gibi konuşan da kim’ diyor ve akabinde süper bir hareketle pencereden aşağı atıyor elemanı" sen buradaki naif çocuk değilsin, merak etme, her ne kadar öyle olsa da...