ölüm

bize hep cok uzakmis gibi gelen sey. sanki herkesin 80-90 yasinda olmesi gerekir gibi. aslinda hemen ensemizde. her an gelebilir, her yerde bizi bulabilir. tatile gittigimiz bir yerde uzun suredir gormedigimiz arkadaslarimizla eglenirken o da bize katilabilir. ne gelir ki elden... kendimizi okadar cok kaptiriyoruz ki yasamaya, derdimiz var saniyoruz cogu zaman. ancak olum birini yanina aldiginda aklimiza geliyor. zeynep kurt... gencecik bir eksi sozluk yazari. her nekadar tanimasam da, bir sozlukte yazar olmasindan dolayi bana daha farkli seyler hissettirdi. eksi sozlukte taniyan ve tanimayanlar tarafindan onun icin yazilanlari okuyunca gozlerimin dolmasini engelleyemedim. sonra dusundum. burda birbirimizi tanisak da tanimasak da aramizda oyle ya da boyle bir bag olustu. hersey entry yazmak degil burda. amac insanlarla beraber olmak, ayni duygulari paylasmak ya da farkli duygular yuzunden tartismak kimi zaman.anladim ve mutlu oldum, eger bir gun ben de olursem burda da beni anicak insanlar olacak.