ölüm

ilk ölüleri toprağa gömme işlemi, ispanya’nın atapuerca bölgesinde 350 bin yıl öncesine kadar dayanıyor.

bütün ölümlerin temelinde oksijen eksikliği yatar.

ölümün ilk üç gününde enzimler yemeğe başladığınız gibi sindirilmeye devam ediyor. parçalanan hücreler bağırsaklarda yaşayan bakterilerin yemeği oluyor.

abd’de gömülen cesetler, toprağa her yıl ortalama 3 milyon litre sıvı bırakıyor.

bir isveç şirketi, cesetleri çeşitli kimyasal maddelerle donduruyor. ceset, bir tüpün içinde 6 ila 12 ay arasında ayrışıyor ve tamamen yok oluyor. böylece çevreye zarar verilmediğini iddia eden şirket, buna ’ekolojik defin’ diyor.

hindistan’daki zerdüştler, cesetleri akbabaların yemesi için açık alana atıyor.

ingiliz kraliçesi victoria’nın kocası prens albert, bornozu ve elinin alçısıyla gömülmek için ısrar etmişti.

madagaskar’da aileler akrabalarının kemiklerini çıkarıp törenle köyün etrafında dolaştırıyor. daha sonra da kemikler yeni bir kefene koyulup yeniden gömülüyor. eski kefen, yeni evlenene veriliyor veya çocuğu olmayanların yataklarına seriliyor.

19’uncu yüzyılda mısır’da demiryolu inşaatı yapan şirket, mumyaları lokomotiflere yakıt olarak kullandı. böyle büyük tasaruf yaptılar.

ingiliz filozof francis bacon, tavuğu dondurmak istedi. tavuğun içini karla dolduran bacon, soğuktan hastalığa yakalandı. 1926 yılında da zatürreeden hayatını kaybetti.

embriyonik gelişim döneminde organların oluşumunda bazı hücreler ihtihar ediyor. eğer bazı hücreler ölmeseydi, ördekler gibi taraklı ayaklarla doğardık.

1907 yılında massachussettsli bir doktor, özel bir ölüm döşeği tasarladı. sonra da insan vücudunun ölüm anında 21 gram kaybettiğini rapor etti. bu nedenle ruhun 21 gram tuttuğu varsayılıyor.

abd’de insanların yüzde 80’i hastanede ölüyor.

abd’nin new york kentinde cinayet kurbanından çok intihar eden insan var.

insanliğin başlangıçından beri 100 milyar insanın öldüğü sanılıyor.

alıntıdır: amerikan discover dergisi