ölmek

sorulan soruların cevaplanamayacağı uzaklıktan izlemekten sıkıldım hayatı.bu kadar derinlerde olan yalnızlığımı başkalarının hayatlarıyla kendimden uzaklaştırmaktan yoruldum.yorgun bedenim yavaş yavaş dibe doğru çekilirken yardım çığlıklarımın yetersizliğinden bunaldım ama tam şu anda kimsesiz bir şekilde bir köşede oturup ölmeyi beklerken bunların hiç bir öneminin olmaması en çok canımmı yakan.


nasıl başladı benim ölüm hikayem sanırım açıklasam daha bir yardımcı olabilirim sizin bunalımlarınıza.ölürken başkalarını düşündüğümden değil sakın yanlış anlamayın.sadece benim yaptığım hataları sizin tekrarlamamanız için biraz yardımcı olmaya çalışıyorum çünkü şu anda canım acıyor.kanım usulca ölüme karışıyor.anılarım gözümün önünden geçiyor saatin sinir bozucu sesi kulaklarımı tırmalıyor.


bu sesin geçeceğini biliyorum.bedenim hissizleşecek, duygularım körelecek,kulaklarım duymamaya başlayacak, ayaklarım bedenimi taşıyamayacak hale gelecek.ben hazırlıklıyım buna sadece şu saatin sesini duymamaya başlayacağım anı arzuluyorum.duvarımın kapıyla kesiştiği köşeye sindim.belki hatırlamam diye bu satırları yazıyorum.bilekkesenlerde vadedilen sadece intihar edenlerin gittiği o diğer dünya beni beklemesen de evet ben geliyorum.


belki bundan sonra hiç gülemeyeceğim,sevemeyeceğim ama bu hayat dışında başka bir hayata yönleneceğim.herkesin benimle aynı umutsuzluklarla gelip yerleştiği bir dünyada yeni ama eskimiş bir hayata başlayacağım.


nerde kalmıştım hatırlamıyorum sanırım ölüme yaklaşıyorum.neden ölüyorum ben?yaşamak için bir nedenim yok bahanesinin arkasına saklanmayacağım herkes bir amaç uğruna gelmiyor bu hayata.benim gibi bir şeyler başarabildiğini düşünen insanlar bir nebze daha şanslı tabi.bakmayın böyle konuştuğuma öyle büyük adımlar atmış değilim insanlık namına.sadece çoğunuza mantıksız gelebilecek şu satırların birilerinin hayatına bir şeyler katabilmesi umuduyla yaşıyorum son bir kaç saniyemi-ölüyorum.

soğukmuş ölüm üşümeye başladım.korkuyorum birazda.daha yaşayabileceğim şeyler vardı belkide.beklerken ölümü düşünmek en tehlikeli olanıymış hayatı sorgulama şeklinin.yaptığım onca hatanın yanındaki güzellikler biraz daha ilgi çekici olmaya başladı.sıcak bir yaz gününde elimde biramla sevdiceğimin kollarına yatmıştım bir keresinde ve bu hayatı onun için anlamlı kılanın ben olduğunu söylemişti.sıcaktı kolları ben şimdi üşüyorum ama.



yaşadığım son pişmanlık olmayacak ölmem.keşke bundan daha hızlı bir ölüm yöntemi seçseydim diye düşünüyorum evet.bir de keşke yükseklik korkum olmasaydı.ben hiç lunaparkların tadını çıkaramadım.dönme dolaba hiç binmedim mesela.o tahminimce dayanılmaz olan tadı da içimde hissetmedim yani hiç.kim bilir ne kadar güzeldir.ama ben de farklı bir şey yaşıyorum.hiç birinizin anlayamayacağı bir his,ölüm.


nasıl olduğunu anlatacaktım değil mi?kusura bakmayın kafam yerinde değil bu aralar umarım anlayışla karşılarsınız.gerçi bundan sonra karşılamazsanız da pek bir şey değişmeyecek.saatin sesini duymamaya başladım çünkü.daha derinden gelir oldu.boğuklaştı sanki.bacaklarımı hissetmiyorum sanırım.


birdenbire sebepsiz yere doyamadan çoğu şeye,bitmek gibi bir şeymiş ölüm aynen bu şekilde.bende şimdi anladım.