neden sonra

ümit yaşar oğuzcan’a ait güzel bir şiir.

bir gün demek ne kadar hazin

anılarla dolu geçen yıllara!...

bakıp da ardında kalan yollara;

geri dönememek tek bir an için!



büyüttüğün artık umutlar değil,

şimdi tek gerçek var; çaresizliğin.

bak! fırçan kırılmış, bomboş tuvalin

ne biraz renk kalmış, ne de bir şekil



silinmiş o portre, göremezsin ki!

daha yakından bak dilersen, eğil;

hani o maviler? hani o şekil?

uçup gitmiş mi ne? hani o sevgi?



nerde o dostluklar? güzel yalanlar?

bu kalp neden değil eskisi gibi?

bir başka dünyada bulursun belki,

geçer de aradan nice zamanlar...



o yer umutların söndüğü yerdir,

o yerde zavallı bütün insanlar!

şairler, bilginler ve kahramanlar

o yerden hüzünle geçtiler bir bir



arındılar sahte, yalan ne varsa

sonunda denize ulaştı nehir;

ne bir beste kaldı, artık ne şiir!

bitti aldanışlar, bitti her tasa...



nice sevenleri aldı o deniz;

yine uygulandı en eski yasa;

uzak bir sevgilden her ne kalmışsa;

unutuldu. ve duruldu kalbimiz.



yıllar geçti... neden sonra anladık:

yüce olan, bağışlayan tek biziz!

her kadehte kalan tortu sevgimiz,

her yerde o güneş, hep o aydınlık...