mustafa kemal

attila ilhan’in cok sevdigim bir siirinin adidir

dag basini efkâr almis
gumus dere durmaz aglar
gozyasindan kana kesmis gozlerim
ben aglarim cayir aglar cimen aglar
aglar aglar cihan aglar
mizikalar iniler irlam irlam dovulur
altmis uc ilimiz altmis uc yetim
yillar gelir gecer kuslar gelir gecer
her gecen seni bizden parca parca goturur
mustafa’m mustafa kemal’im

diz dovdum
gozlerim savki akti sakarya’nin suyuna
sakarya’nin sulari nâmin soylesir
hemsehrim sakarya oksuz sakarya
ankara’dan ucan kuslar
kemal’im der gunler gunu cagrisir
kahrolur bulutlara karisir
gok bulut yasmak bulut
uca daglar dev boyunlu morca daglar
divan durmus beklesir
mustafa’m mustafa kemal’im

nasil boyle varip geldin hosgeldin
cingi kaymis yalazlanmis gozlerin
sol yuzunde gunes sudu sicaklik
ellerinden operim mustafa kemal
senin dalin yapragin biz senin fidanlarin
biz bunlari yapmadik
sen elbette bilirsin bilirsin mustafa kemal
elsiz ayaksiz bir yesil yilan
yaptiklarini yikiyorlar mustafa kemal
hani bir vakitler kubilay’i kestiler
cun buyurdun kesenleri astilar
sen uyudun asilanlar dirildi
mustafa’m mustafa kemal’im


karalar kusanmis karadeniz akmam diyor
dokunmayin aglamaktan bikmam diyor
bu gece kiyamet gecesi bu vapur bandirma vapuru
yattigi yer nur olsun mustafa kemal
ben olumden korkmam diyor
korkmam diyen dilleri toz oldu toprak oldu
degirmen dondu dolandi yillar oldu
bir kusur isledik bagislar mi kimbilir
o bize ogretmedi kazan kaldirmasini
gunahi vebali ogretenin boynuna
erdirip oldurana ana avrat sovmesini
yuregim kirildi kanim kurudu
var git karadeniz var git basimdan
mizika calindi dugun mu sandin
bir yol koyup gideni gelir mi sandin
mustafa’m mustafa kemal’im

ankara’nin tasina bak
tut ki baktim uzar gider efkârim
cayir aglar cimen aglar ben aglarim
gozlerimin yasina bak
ankara kalesi’nde rasattepe’de
bir akca sahan gezer dolanir
yasin yasin mezarini aranir
su dunyanin isine bak
mustafa’m mustafa kemal’im