metin göktepe

bir insan bu kadar mı güleç yüzlü olurdu. bu kadar mı gülerken gözlerinin içi de gülerdi. bu kadar mı bakarken neşe verirdi.

ve bir insan bu kadar mı erken koşardı. bu kadar mı zamansız olunurdu. bu kadar mı amansız gidilirdi.

.........

ve insan(!)ın nasıl bu kadar gözü kararırdı. nasıl bu kadar kendi insanına karşı nefrete bulanırdı. nasıl bu kadar kandan, çığlıklardan, acı vermekten zevk alabilirdi. ve nasıl ona da insan(!) denirdi.

ve insan olanı, güleç olanı, halkı için koşturanı; nasıl ölüme koştururlardı. nasıl vicdanlarının yerini alabilirdi kin kusma duygusu. nasıl eli kalkardı silahla, eli kalem tutana.

...........

nasıl gittiyse, nasıl kaldıysa öyle duruyor.
adı gibi..
öylece...