meral okay

eşine yazdığı mektuptan alıntılar:

- biz, başımıza aşkın taşının düştüğünü bir mevsim geçtikten sonra fark ettik... bir gün evi düzenlerken fark ettim. bir de baktım ki, benden çok yaman’ın eşyaları var... küçük küçük poşetlerle sızmıştı... aşk bir sızma halidir.
- bizim yaman’la tarihe kayıt olarak düşeceğim hiçbir kavgamız olmadı... o, kalbini insanlara açarken de, onlara güvenirken de çok hızlıydı ve kırılması da doğal olarak aynı hızla olabiliyordu. aktörlerin kalbi camdandır...
- aşk kendinden vazgeçme halidir, kendi benliğini ezmeden ‘biz’ olabilme halidir... insan egosu denetlenmesi en güç olan şeydir. bunu ancak aşk becerebilir, sadece aşk ile üstünden atlayabilirsiniz...
- ee bazen de sıkılırdık, hele üç beş aydır bir aradaysak birbirimizin gözüne bakardık, önce kim gidecek diye, böyle nefes molaları da verirdik... döndüğümüzde yepyeni bir enerji ve hasret bekliyor olurdu bizi... aşk bazen de bir kıyamama hâlidir...
- böyle, bir şölen gibi, bir lunapark gibi sevdalık yaşayınca bu görkemi taşımayan her şey bir çadır tiyatrosu gibi geliyor insana... bu ateşle yanma hâli, o kadar derinden, için için yanıyor ki, dönüp bir başka ölümlüyü yakmaya içi elvermiyor insanın...
- yaman’la her günümüz sevgililer günü’ydü... eşine bu kadar çok çiçek getiren bir adamı daha analar doğurmamıştır... biz birçok defa sabah uyanıp birlikte gün doğumunu seyreder, ne bileyim çingene vapuruna binip sabah erken boğaz’ı turlardık...
- bugün eksik olan ne? bu topraklarda aşk ve mutluluk kutsanmaz, ayrılık ve acı kutsanmıştır... birlikteliklerdeki tutku kutsanmaz da, ayrılıktaki tutku kutsanır hep... yaralarıyla mutlu olmaya daha yatkın bir kültüre aitiz biz..
- öyle kadınlar ve erkekler tanıyorum... risk almıyorlar... aşk emniyetli bir şey değildir... emniyetli olan sevgidir... aşk ehlileşmez... sakinleşemez... öyle olursa akraba olursunuz...