mektup

teoman sarkısıdır.


telefonda konuşamam bilirsin,
mektupları da ertelerim hep, belki de yazım çirkin diye.
çok düşündüm, çok kurdum,
karar verdim hep vazgeçtim, ama sana yazabildim nihayet.
aslında söz vermiştim, duygularımı kilitlemiştim, ta ki sen açana dek.
korkma sevgi dilenmeyeceğim, ama tanırsın beni işte
bitiririm her şeyi bir dikişte
n’apim?
aşk bu, savaş bu binlerce yıldır sürüp giden...
aşk bu, savaş bu, kadın ve erkek arasında

artık saymıyorum yılları, bana değip geçen hayatları,
zaten pek de sevmem insanları.
ama kimi dostlar var sevdiğim, sokak köpekleri beslediğim,
bazı güzel anılar biriktirdiğim
tutku garip birşey ve çok vahşi ve çok hırslıydım
zaten ben de o yüzden yağmaladım seni...
kolay değildir bilirim, bir aşkı bir kalbe koymak
hele bir başkasını severken sen.
teşekkürler, bir zamanlar beni çok sevdiğin için
bu mektup da olmadı, kelimeler toparlanmadı, işte şimdi çöpe gidiyor
yine de mektubuma son verirken seni her zaman çok seven
ben...