gece ruhumu kavradı
anlatılacak hiç bir kelime kalmadı,
susuştum
dilim sessizliğin buruk lezzetiyle uyuştu
yandım yokoldum
kavruldum
daha çok
çok daha çok
kapattım mabeti
anlamıştım
ardına düştüğüm bütün kehanetler yalandı
gülümsedim
anlaşılmayacaktı bu gülümseyişler biliyordum
ama elimde olmaksızın gülüyordum
daha çok
çok daha çok
kapattım mabeti
tapınılacak putlar yoktu içerisinde
kandırmacaydı heykeller
artık inanmıyordum kendime
artık gülümsüyordum sadece
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?