leonard cohen

kanadalı yazar, şair, söz yazarı ve müzisyen, müzik ve kelime mühendisi, keşiş....
yaş aldıkça daha çok sevdiğim, anladığım, hayatımın seslerinden olanlardan..

yazmıyor, söylemiyor yaşıyor ve yaşatırken mest ediyor.
viski sesli adam diyorum ama oturup rakı da çok güzel içilebilir cohen’le bir de sigara dumanlarının karıştığını düşününce allahım sana geliyorum dediğim an olabilir gibi...bi de bana i’m your man ni söylese, sanırım dünyanın en mutlu kadını olabilirim.


-----------------------------spoiler----------------------------:
’’öylesine insanım ki çok fazla kabızlık çekiyorum.’’
’’her sabah uyandığımda kendimi neden bu kadar kötü hissediyorum?’’
’’tekrar biz olduğumuzda hatırlarız bunu, belki de bir daha asla biz olamayız.
’’ kahrolsun genital emperyalizm! bedenin her köşesi boşalabilir.’’
’’içimdeki bütün o dünlerle yeni bir şeye nasıl başlayabilirim.’’
’’içimde yaşamak istemiyorum.’’
’’ senin sabahında büyük harflerle başlayan bir yaratığım.’’
’’bir insanın doğasındaki en özgün şey genellikle en umutsuz olandır.’’
’’ her sürüngen kendisi için!’’
’’ bu dünya eksiktir!’’
’’zehirli dikenlerin arasında, bir çiçek gibi yaşıyorsun burada.’’
’’senin gözlerinde, beni olmak istediğim gibi tarif eden bir şey vardı.’’

armağan
bana diyorsun ki sessizlik
huzura daha yakınmış şiirlerden
ama armağan diye sana
tutup sessizliği getirsem
(çünkü bilirim sessizliği)
derdin ki
sessizlik değil
bu gene şiir
ve bana geri verirdin.
-----------------------------spoiler----------------------------

not:görkemli kaybedenler kitabından alıntılardır..