lenore

edgar allan poe şiiri:

ah kırıldı altın kase - ruh uçtu ebediyen
çalsın çanlar - aziz bir ruh yüzmekte
stygian nehrinin üzerinden
ve, guy de vere, yok mu gözyaşın - şimdi ağla ya da
bir daha ağlama sakın.
bak, oradaki katı ve kederli sedyede
serilmiş yatar lenore, senin aşkın
gel, mersiye okunsun - söylensin cenaze şarkısı
bir ilahi öylesine genç ölmüş bu kraliçeler gibi ölü için

"zavallılar, serveti için sevdiniz onu ve
nefret ettiniz ondan kibirinden ötürü
ve hasta düştüğü zaman onu kutsadınız - ki öldü
öyleyse nasıl okunacak tören - ağıt nasıl söylenecek
sizin - kötü gözleriniz, sizin iftiracı diliniz tarafından
ki, öylesine genç olan o masumu öldürdünüz."

peccavimus! konuşma böyle, ama ulaştır
bir sabbat şarkısını kederle, tanrıya ki
ölü rahat eder belki de
tatlı lenore itmişti önceden
yanı sıra uçan ümitle
bırakıp seni çılgınlığa
eşin olması gereken o sevgili çocuk için
şimdi yere serilmiş o neşeli güzel için
yaşam üstünde onun sarı saçlarının - ama gözlerinde değil
hala orada yaşam saçlarının üzerinde ve ölüm üzerinde gözlerinin

"çekil - çekil - düşmanlardan dostlara açılır o öfkeli ruh
cehennemden, en üst gökkatındaki bir malikaneye
ahlardan ve iniltiden, göğün kralının yanındaki altın taca
çanlar çalmasın öyleyse, kutsal neşe içindeki ruhu
lanetli yerden yükselen müziği duymasın diye,
ve ben -yüreğim rahat bu gece- ağıt söylemeyeceğim
ama uçuracağım o meleği, eski bir şükran ilahisiyle"