kolaysa anlat

sagopa kajmerin zevcesi kolera ile çıkardığı düet albümü ikimizi anlatan birşeyden bir parça.
sözleri de şu şekil:

sözleri de tam olarak şöyledir:

içinde çürüdüğüm oda maket, ben öğrenci hayat mektep
harengürna yıkılır hatıra hassas yapraklarımın sonu
çıka hayra. bas harmoni gelsin kulağa, açılır susta
ya rapim ya ölüm ya dünya ya feza ne hasım
ne çalım ne yapım ne yıkım değil umurumda yak
izbe hayat hep hazır ol, rahat hayta hilkat ve
kalp hacamat yolculuğum bi kundak bi toprak
kahkahalarımda kayıpta murat. hayli hayati, rapmütemadi
ört üstümü mermer baki göm büsbütün herşeyim
hayali geciktirme vaktim bu ikindi.

check mate, kahpe felek, işin acı üretmek
ne bilirsin sen nedir üşümek titremek
isteğin acılara tuz biber ekmek demek
kolo deneyimli denek yalnız hep sükunet ve net
altını üstünü tersine çevirir, üstüne üstük
çamları devirir tadan bilir, sen gülerken
ben pek ilgilenmem burdan geçtin mi bilmem
kim tutmuş, kim kesmiş, kim pişirmiş, kim yemiş
sen gülerken ben pek ilgilenmem, yalnız uyanmak cehennem
madem uyku yarı ölüm, canıma gecedir kasteden

kendimi unutmak istiyorum, yol kenarına biriken kuru
yapraklar gibi günleri, ayları, yılları, anıları hatta
kendi devremi, çehremi, yakın çevremi dahi
sen bir sırrı bile tutamadın artık neyi paylaşabiliriz
candan ki? esti rüzgar hiçlikistandan, ölmek tatlıydı baldan
serpilmiş hayalime gubar-ı gam ve ızdırap
koleramın rapi zat hani nerde o eski rulokat
hababamın ruhu kaçtı gelde gör rıfat
halkım konuşuyo kendi dilini çat pat
kolaysa anlat...

yürüyüşü paytak paytak farları yak
karşıya geçmeye çalışıyor çaylak
sen aslında bir hiçsin dedim ve aniden yok oldu hortlak
doydumu tumbak? 24ünde 3 öğün bebelac bitirme
hepsini kardeşinede bırak biz öyle gördük
babadan, anadan, yarenden, hayatında herşey dümenden
birgün ölürsen bilme benden.
bariz boynumu bağladım balona, şimdi baya bir
yükseldim yerden

sana koyuldu den den selam getirdim sana
hollandalı william tell’den, debelenmezsen
çabuk biter işimiz eğer beni dinlersen her dem

kendimi unutmak istiyorum, yol kenarına biriken kuru
yapraklar gibi günleri, ayları, yılları, anıları hatta
kendi devremi, çehremi, yakın çevremi dahi
sen bir sırrı bile tutamadın artık neyi paylaşabiliriz
candan ki? esti rüzgar hiçlikistandan, ölmek tatlıydı baldan
serpilmiş hayalime gubar-ı gam ve ızdırap
koleramın rapi zat hani nerde o eski rulokat
hababamın ruhu kaçtı gelde gör rıfat
halkım konuşuyo kendi dilini çat pat
kolaysa anlat...